Towards high energy performing historical buildings. A methodology focused on operation and users' engagement strategies

"شواهد تاریخی نشان می دهد که زمانی که انسان برای اولین بار شهرداری ها و نظم مربوط به مهار را مورد بررسی قرار داد، نگرانی ها را برای حفظ این نظم و آثار تاریخی مورد توجه قرار داد" [1]. امروزه حفاظت از ساختمان های تاریخی نیز ضرورت انطباق آنها با شیوه های زندگی فعلی و قوانین را برای حفظ آنها، هر جا که ممکن است، به عنوان شواهد زندگی گذشته است. یکی از مهمترین چالش های سازگاری ساختمان های تاریخی با کاربردهای آینده، افزایش بهره وری انرژی این ساختمان است که برای هر دو از اهمیت زیست محیطی و اقتصادی مهم است. هدف از این مقاله، معرفی روش شناسی برای صرفه جویی در انرژی بالقوه و افزایش قابلیت زندگی ساختمان های تاریخی است که تنها با اعمال آنها مواجه می شوند، به طوری که می توان ساختمان ساخت را تا آنجا که ممکن است به عنوان شواهد اصلی حفظ شود. علاوه بر این، یک مثال در مورد کاربرد روش شناسی در یک مطالعه موردی واقعی، به منظور ترجمه مراحل تئوریک به یک برنامه عملیاتی توصیف می شود.