Economic policy instruments and market uncertainty: Exploring the impact on renewables adoption

موفقیت هر گونه سیاست تجدید پذیر را می توان از طریق سه پارامتر: کل هزینه، ظرفیت نصب شده از فن آوری های تجدید پذیر که در طول عمر سیاست و سرعت استفاده از انرژی تجدید پذیر اعمال می شود اندازه گیری شود. با استفاده از این سه پارامتر، این مطالعه به ما اجازه می دهد تا بررسی کنیم که چگونه ابزارهای سیاست در شرایط مختلف بازار عمل می کنند و با توجه به تاثیر نوسانات قیمت و عدم اطمینان این سرمایه گذاری ها. این مطالعه دارای چشم انداز مالی است، و موانع سیاسی، سازمانی و اقتصادی را که بر گسترش فن آوری های تجدید پذیر تأثیر می گذارند، حذف می کند. به طور خاص، این مقاله یک ژنراتور از پروژه های قابل تجدید پتانسیل را با استفاده از داده های باد در دریای اسپانیا توسعه می دهد. محیط اقتصادی برای این پروژه ها با استفاده از یک تئوری تصادفی آینده در قیمت برق اروپا تنظیم می شود. در نهایت، برای هر پروژه، این مطالعه، تحت پنج سیاست مختلف، محاسبه ارزش فعلی انتظار می رود و زمانی که بهترین زمان برای انجام پروژه است. بینش مناسب برای سیاست گذار این است که در واقع، هیچ "بهترین ابزار سیاستگذاری" وجود ندارد، زیرا در میان ابزارهای سیاست متفاوت وجود دارد. دولت ها باید بین استقرار مجدد انرژی های تجدید پذیر، سرعت پذیرش و هزینه سیاست ها اولویت بندی کنند. یافته های ما نشان می دهد که تعرفه خوراک، به ویژه قرارداد برای تفاوت، سیاست است که سریع ترین پذیرش انرژی تجدید پذیر را به ارمغان می آورد. با این حال، این نیز گران ترین سیاست است. اعتبار سرمایه گذاری ارزان ترین سیاست است، در حالی که در عین حال با کمترین سرعت به تصویب رسید با بیشترین تعداد از بازماندگان.