The world availability of non-wood lignocellulosic biomass for the production of cellulosic ethanol and potential pretreatments for the enhancement of enzymatic saccharification

زیست توده لیگنوسلولز غیر چوب به اندازه کافی در دسترس است، کم هزینه، آسان برای پردازش و شامل کوتاه مدت رشد و دوره برداشت؛ بنابراین، آن را به عنوان یک زیست توده زیستی بالقوه برای تولید بیواتانول معرفی شده است. زیست توده های لیگنوسلولزی معمولی غیر زیستی به بقایای کشاورزی، الیاف گیاهی بومی و غیر چوب تقسیم می شوند. پتانسیل زیست توده لیگنوسلولیز غیر چوب به عنوان یک منبع برای تولید اتانول سلولز تعیین و در ترکیب ترکیب شیمیایی آنها، عملکرد تولید فیبر، کل موجود بودن سلولز و همچنین کارایی واکنش زنجیری آنزیمی پس از پیش درمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر اساس داده های حاصل شده، بقایای کشاورزی مزایای قابل توجهی را در تمام زمینه ها نسبت به سایر بیوماس های غیر چوب لیگنوسلولوزی نشان می دهد. علاوه بر این، پیش درمان نقش مهمی در افزایش قابلیت دسترسی آنزیمی و قابلیت هیدرولیز شدن بیوماس غیر چوب دارد. این بررسی نشان داد که پیشگیری های مختلف می تواند برای افزایش هیدرولیز شدن آنزیمی های مختلف زیست توده استفاده شود؛ با این حال عوامل اصلی که اثربخشی پیش از تزریق خاص را در بهبود قابلیت هیدرولیز شدن مختلف زیست توده تغییر می دهند، به وضوح مشخص شده است. علاوه بر این، حتی اگر مقادیر زیست توده زیستی آنزیمی در اغلب مطالعات اتانول سلولزی به منظور بررسی بهبود هیدرولیز شدن زیست توده عمدتا برجسته شده باشد، این داده ها قادر به نشان دادن کل گلوکز است که به طور مستقیم از بیوماس غیر معدنی به دست می آید. در این مطالعه اهمیت کل عملکرد گلوکز تاکید شده است و از داده های تحقیقاتی مختلف توسط ضرب بازده جامد بازدارندگی با عملکرد زنجیری شدن آنزیمی زیست توده پیشگیر شده، محاسبه می شود، زیرا درصد کل گلوکز را که می تواند به طور مستقیم تبدیل شود، نشان می دهد. از زیست توده اصلی. این کار تأیید می کند که علاوه بر عملکرد واکسن آنزیمی، بازده جامد نیز یکی از عوامل اصلی شناخته شده در مطالعه اتانول سلولز است.