Effects of shelter housing on dogs' sensitivity to human social cues

سگ ها در استفاده از سیگنال های اجتماعی انسانی مانند اشاره به هدف، چشم انداز، جهت بصری توجه و نشانه های عاطفی صورت شناخته شده اند. برای توضیح این توانایی ها، دو فرضیه غیر منفرد منحصربفرد پیشنهاد شده است: فرضیه آپارتمانی و دو مرحله ای؟ فرضیه. یک راه برای آزمایش فرضیه دو مرحله این است که مقادیر زیرگانه سگ ها را با تاریخ های مختلف با انسان مقایسه کنید. برای مثال، توانایی های سگ های حیوان خانگی که در خانه های انسانی زندگی می کنند و ارتباطات قوی با انسان ها ایجاد کرده اند، می توانند با سگ های پناهنده ای که در انزوا اجتماعی زندگی می کنند و از ارتباط گسترده با انسان محروم می شوند مقایسه شوند. در اینجا، ما ادبیات موجود در مورد مطالعاتی که این دو زیرمجموعه را با استفاده از پروتکل های یکسان مقایسه می کنیم بررسی می کنیم. سگ های حیوانات خانگی بهتر از سگ های سرپوشیده هستند که به دنبال انسانی هستند و در برآوردن وضعیت توجه انسان یا جهت توجه بصری. به نظر می رسد که سگ های پناهجویان به طور اجتماعی بیشتر در معرض دید و ارتباط با انسان ها نسبت به سگ های حیوانات خانگی قرار می گیرند. بهترین توصیف کاندیداها برای این نتایج، تماس سقوط سگ پناه با انسان است. ما نتایج بررسی ها را خلاصه می کنیم که اهمیت تجربه زندگی و یادگیری را در تعیین توانایی سگ برای استفاده از نشانه های اجتماعی انسانی خلاصه می کنند و استدلال می کنند که سگ های سرپناه ممکن است آموخته اند که به نشانه های انسانی پاسخ دهند که برای آنها مفید نیستند یا برخی از مهارت های قبلا به دست آمده از دست داده اند به کمبود مواجهه با انسانها. در نهایت، تحقیقات بیشتری را به وجود می آوریم که به درک و تفکر نظری و عملی ما از توانایی های سگ های سگ های پناه دهنده برای استفاده از نشانه های اجتماعی انسانی و ارتباط آن با تأثیر تجربیات زندگی کمک می کند.