The influence of maternal care on stress-related behaviors in domestic dogs: What can we learn from the rodent literature?

اعتقاد بر این است که حدود 40 درصد از سگها به عنوان سگهای همراه به نوعی از اضطراب یا رفتارهای مرتبط با استرس ظاهر می شوند. گرچه این مسئله رفاه قابل توجهی را نشان می دهد، درک ما از ریشه های اضطراب در سگ ها محدود است. ژنتیک، محیط زیست و روشهای آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است، با این حال توجه کمتری به مراقبتهای مادران ارائه شده است. تحقیقات انجام شده با گونه های آلتریکالی که به شدت به مراقبت های مادران برای بقا بستگی دارد، نشان می دهد که رفتارهای مراقبت های اولیه مادران نقش مهمی در رشد نوزاد و در نتیجه رفتار و خلق و خوی بعد از زندگی ایفا می کنند. مهمترین رفتارهای مادر عبارتند از تماس، پرستاری، لیس زدن (به خصوص لیزیدن انجنیری که باعث تحریک ادرار و دفع ادرار می شود)، مجازات، تنظیم حرارتی و حرکت. در سگ های خانگی، پیشرفت عصبی سریع بین روزهای 3 تا 16 پس از تولد رخ می دهد، با این حال، تحقیقات قادر به اندازه گیری یا تأیید نقش مراقبت مادران در این پنجره بحرانی نیستند و یا اینکه چگونه تجربه توله سگ ها در این زمان بر رفتار بعد از زندگی تأثیر می گذارد، از جمله پاسخ به حوادث استرس زا. شواهد از ادبیات جوندگان نشان دهنده تأثیرات عمیق مراقبت های مادران بر پیشرفت عصبی و رفتاری است. اگر چه ممکن است تفاوت در رفتار مادران بین موش و سگ ها وجود داشته باشد، سازگاری فیزیولوژیکی پایه ای در برنامه ریزی رفتار مرتبط با استرس احتمالا مشابه است. به عنوان مثال، محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال یا مسیر پاسخ استرس عمیقا با رفتارهای مادر تغییر می کند و این تغییرات در طول زندگی بزرگسال حفظ می شود. در این بررسی، ما ادبیات مربوط به مراقبت از مادران در کانادایی را در کنار ادبیات مربوط به مراقبت های مادر در جوندگان بررسی می کنیم و شواهدی را ارائه می دهیم که مراقبت های مادران برای رشد سالم سگ های خانگی حیاتی است. تاکید بر روش شناسی برای اندازه گیری مراقبت های مادران و مکانیسم های فیزیولوژیکی است که ممکن است تغییرات رفتاری ناشی از مقادیر مختلف و انواع مراقبت های مادر را پایه ریزی کند.