Escaping behavior in goitered gazelle

گونه های گله رفتار خود را در پاسخ به خطرات پیش رونده تغییر می دهند تا آسیب پذیری آنها را کاهش دهد و بقای آنها را افزایش دهد. هنگامی که خطر ابتلا به شکستگی رخ می دهد، کبابی های کبابی که در معرض زلزله قرار دارند، معمولا میزان هوشیاری خود را افزایش می دهند و اندازه گله های آنها را افزایش می دهد که این دو پاسخ های ضد شکایت هستند که اغلب مورد بررسی قرار می گیرند. با این وجود، سایر واکنش های واکنشی، و همچنین ارزیابی ریسک های طغیان و استراتژی های فرار بسته به رفتار رفتاری شکارچی، کمتر مورد بررسی قرار می گیرند. در این مقاله، من می خواهم درباره واکنش گیاهان زراعی و استراتژی های فرار آنها در هنگام برخورد با انسان یا وسیله نقلیه در زیستگاه طبیعی خود در قزاقستان بحث کنند. من متوجه شدم که در اکثر موارد گازلایس های گرده افشانی، تجربه بیشتری دارند و به موقعیت های خطرناک عادت می کنند، معمولا یک ارزیابی خطر پیش از پرواز را انجام دادند و برای فرار از اواسط برای اسکن اضافی از محیط اطرافشان متوقف شدند. افراد جوانتر و واکنش پذیر بیشتر به این شیوه رفتار می کردند و بجای آن بدون توجه به سطح تهدید، بلافاصله فرار می کردند. در مواردی که آشکارترین و خطرناک است، همه گازلهای بیضرر، صرفنظر از سن، بلافاصله بدون توقف متوقف میشوند و عمدتا در جهت نزدیک به تقریبا عمود بر مسیر یا نزدیک مسیر شکارچی نزدیک میشوند. گازل های گوشتی همچنین ترجیح داده اند تا به سمت بالا و یا به سمت پایین کوهستان های کوهستانی حرکت کنند، جایی که می توانند از تهدید درک شده بالاتر بیایند. علاوه بر این، این مطالعه نشان داده است که گازلهای گرسنه، ترجیح داده شده به مناطق آزاد خیز منطقه و پایین کوه، ویژگی های فرار ترکیبی که در استراتژی های ضد تهاجمی معمول هر دو انتالوپ های زیستگاه باز (ارزیابی اولیه از خطر به طور عمده از طریق دید، و سپس سر و صدا به جلوگیری از شکارچی) و کبوترهای کوهستانی (استفاده از زمین خشن به عنوان پناهگاه، در حال حرکت به بالاترین ارتفاع برای دید بهتر و تلاش برای بالا بردن شیب نسبت به تعقیب آنها). با این وجود، گازلهای گوشتی هیچ الگوی انجمادی برای پنهان شدن، معمولی برای زالو های جنگل نداشت.