The cytotrophoblastic shell and complications of pregnancy

بسیاری از عوارض حاملگی ریشه های پاتوفیزیولوژیک خود را در مراحل اولیه قرار داده اند. اختلال تروفیبلاست تهاجم و بازسازی کمبود شریان مارپیچی مادر یکی از ویژگی های رایج است. در حالی که مالپرفیوژن جفت ممکن است در موارد محدود شدن رشد جنین و پیشکلامپسی اولیه زودهنگام باشد، پیوندهای مکانیکی به سقط خودبخودی، پیش از زایمان و پارگی زودرس غشا، کمتر مشهود است. در اینجا ما گمان می کنیم که شکل گیری پوسته سیتوتروفوبلاستیکی به خوبی توسعه یافته در رابط مادر و جنین برای موفقیت بارداری حیاتی است. در ابتدا، سلولهای تروفوبلاست فوقالعاده از لایه بیرونی پوسته در تماس با اندومتری جدا می شوند. توسعه ضعیف ممکن است به کاهش تلفات و بازسازی کمبود کمک کند. علاوه بر این، میزان پوسته بر تنظیم زمان و تنظیم فضایی شروع گردش خون شریانی تاثیر می گذارد. یک پوسته نازک و قطعی باعث شروع زودرس و ناهنجار می شود که منجر به سقط جنین خود به خود می شود. در موارد شدیدتر، ممکن است به خونریزی در ناحیه و ایجاد هماتوم های داخل رحمی منجر شود. اگر حاملگی ادامه یابد، این ها ممکن است به عنوان منبع استرس اکسیداتیو، پیشگیری از پیری و تضعیف غشاء و تحریک التهاب در دیواره رحم و انقباضات زودرس موثر باشد. تشکیل پوسته وابسته به تکثیر سلول های پیش ساز سیتوتروفوفلاست می باشد در طی هفته های اول پس از لانه گزینی، زمانی که جفت در حال رشد توسط تغذیه هیستوپروفی از غدد آندومتر پشتیبانی می شود. از این رو پیشنهاد می کنیم که آمادگی اندومتری قبل از ماندگاری باشد و دیالوگ پری مفهومی بین اندومتر و تروفوبلاست به منظور اجتناب از عوارض بعد از بارداری حیاتی است.