Increased mammal nocturnality in agricultural landscapes results in fragmentation due to cascading effects

تبدیل چشم انداز به کشاورزی یکی از دلایل اصلی از دست دادن زیستگاه در سراسر جهان است. با توجه به کاهش جزئی، می توان از مناظر کشاورزی بعنوان راهروهای زیست محیطی به علت قابل قبول بودن و قابلیت نفوذ به حیات وحش استفاده کرد. تغییرات رفتاری ناشی از اختلالات انسان شناسی می تواند بر الگوهای فعالیت فضایی و زمانی گونه گونه تاثیر گذارد و تعاملات را تغییر دهد و بنابراین بر ترجیحات زیستگاه تأثیر می گذارد. درک اینکه چگونه فعالیت انسانی بر رفتار حیات وحش تاثیر می گذارد و این که چگونه تغییرات رفتاری به جامعه می انجامد، می تواند اثربخشی طرح های حفاظت را افزایش دهد. ما از تله های دوربین برای اندازه گیری فعالیت پنج گونه پستانداران در طول شیب اختلال در چشم انداز موزاییک طبیعی کشاورزی استفاده کردیم که به عنوان یک راهرو اکولوژیکی ملی تعیین شده است. فعالیت روزانه حیات وحش در اطراف شهرهایی که افراد در طول روز فعال بودند، حداقل بود. با این وجود، فعالیت شکارچی در نزدیکی شهرها و در سایر نقاط اختلال زیاد افزایش یافت. اگر چه در مناطق بسیار ترسناک جذب شد، شکارچیان با محدود کردن فعالیت به شبانه از مواجهه با انسان ها اجتناب کردند، در حالیکه فعالیت شکارچیان نسبت به مناطق کمتر مضر ناچیز بود. ما نتیجه می گیریم که تهدید درک شده از انسان در طول روز با همراهی با خطر بالای شکار شبانه، گونه های شیطانی را از مناطق بزرگی از یک منطقه کشاورزی به عنوان راهرو اکولوژیکی تعیین می کند. فعالیت های انسانی ممکن است باعث ایجاد یک اثر آبشار در میان شیوه های فعالیت شکارچیان شود که باعث کاهش نفوذپذیری چشمگیر به شکار می شود. مطالعه ما بر ضرورت توجه به الگوهای فعالیت حیات وحش برای حفاظت و برنامه ریزی مدیریت زیست محیطی تأکید می کند.