Evaluating the efficacy of predator removal in a conflict-prone world

شکارچیان ساختار اکوسیستمی را شکل می دهند و از طریق اثرات مستقیم و غیرمستقیم آنها بر شیطانی، که از طریق جوامع بوم شناختی نفوذ می کنند، شکل می گیرد. شکارچیان اغلب به عنوان رقبا یا تهدید به ارزش های انسانی یا رفاه درک می شوند. این درگیری برای قرن ها ادامه داشته است و اغلب باعث از بین بردن شکارچیان (یعنی کشتن) از طریق هدف گیری، سقوط، مسمومیت و یا شکار عمومی می شود. از بین بردن شکارچی همچنان به عنوان یک استراتژی مدیریت است، اما نیاز به ارزیابی علمی برای ارزیابی اثرات این اقدامات دارد و برای پیشبرد یک راه پیش روی در جهان که درگیری های انسانی شکارچیان به علت بازتولید شکارچی و تجدید حیات در کنار جمعیت انسانی گسترش می یابد، همچنان ادامه دارد. ما ادبیات تحقیق در مورد حذف شکارچیان را مرور کردیم و متمرکز به شناسایی موارد موفقیت و شکست شدیم. ما دریافتیم که حذف شکارچی به طور کلی در نظر گرفته شده است که برای محافظت از حیوانات خانگی از تخریب، حفاظت از گونه های شکار و یا کاهش خطرات درگیری مستقیم انسان، مطابق با انجام در زمین های کشاورزی، زمین های وحشی یا مناطق شهری است. به دلیل انگیزه های مختلف برای از بین بردن شکارچی، هیچ تعریف سازگارانه از آنچه موفقیت به دست نیامد، وجود نداشت، بنابراین ما یک مورد را برای ارزیابی مطالعات مورد بررسی ما ایجاد کردیم. تحقیقات تمایل داشتند گذشته و همپوشانی باشند و چندین روش تجربی کنترل شده وجود داشت که به بررسی اینکه آیا ربودن خرگوش مفهوم موفقیت ما را برآورده کرد یا نه، متاآنالیز رسمی غیرممکن بود. به نظر می رسد حذف جلبک ها تنها برای کوتاه مدت مؤثر بوده و در غیاب سرکوب شکارچیان پایدار موثر است. این بدان معنی است که حذف خربزه به طور معمول یک رویکرد بی ثمر و گران قیمت برای درگیری بین انسان و شکارچیان است. مدیریت باید نقش شکارچی در درون اکوسیستم و پیامدهای احتمالی حذف در رقبا و شکار را در نظر بگیرد. شبیه سازی ها یا مدل ها می توانند برای پیش بینی پاسخ ها قبل از حذف شکارچیان تولید شوند. ما همچنین پیشنهاد می کنیم که جایگزین هایی برای حذف شکارچی بیشتر توسعه یافته و تحقیق شود. در نهایت، انسان ها باید با شکارچیان همزیستی داشته باشند و یاد بگیرند که چگونه بهترین راه برای انجام این کار ممکن است بسیاری از درگیری ها را حل کند.