Domestic mammals facilitate tick-borne pathogen transmission networks in South African wildlife

به دلیل تغییرات در محیط، حیوانات وحشی و حیوانات را به نزدیکی نزدیک تر می آورند، انتقال بیماری های متقابل گونه های حیوانی به یک نگرانی عمده تبدیل شده است. اثرات جهانی بیماریهای منتقله از نوع تیروئید نیاز به درک پویایی انتقال پاتوژن در گونه های مختلف میزبان دارد. دام ها اغلب در نزدیکی مناطق حفاظت شده نگهداری می شوند و اغلب زیستگاه با حیوانات وحشی به اشتراک می گذارند. تأثیر ترکیب جمعیت میزبان بر انتقال بیماری پوسیدگی گونه های قاچاق، هنوز معلوم نیست، و تعیین اینکه آیا به اشتراک گذاری زیستگاه با حیوانات خانگی باعث افزایش بیماری قلبی در جمعیت های حیات وحش می شود، دشوار است. ما از تجزیه و تحلیل شبکه برای تجزیه و تحلیل 35،349 مجموعه از 54 گونه تیکه در آفریقای جنوبی استفاده کردیم، به عنوان میزبان ها به عنوان گره ها و گونه های تکرار شده به عنوان لینک ها مورد استفاده قرار گرفت. در طول تمام مراحل زندگی، 93 گونه پستانداران به مجموع 3105 لینک متصل شدند. گوسفند، بز و سگ به خصوص گونه های مهم داخلی برای اتصال به شبکه بودند؛ و برای حیوانات وحشی، نرم پوست، پستانداران کوچکتر مانند زراعت اسکاراب. گرچه کنه های آفریقای جنوبی برخی از تخصص های مربوط به حیوانات وحشی را نشان می دهد، تجزیه و تحلیل شبکه نشان داد که تغذیه فرصت طلبانه بر میزبان داخلی می تواند مسیرهای انتقال کوتاه را کاهش دهد و باعث گسترش بیماری پاتوژن بین گونه های پستاندار شود. گونه های پستانداران از طریق گونه های تیکه ای که آنها به اشتراک می گذارند، بسیار متصل هستند و پستانداران داخلی به طور چشمگیری خطر انتقال بیماری را افزایش می دهند. این یافته ها اقدامات حفاظتی را حمایت می کند که ارتباط بین پستانداران داخلی و وحشی را کاهش می دهد تا میزان انتقال بیماری های تبرئه را کاهش دهد. چرا گاو در مناطق حفاظت شده باید با توجه به خطرات بیماری به حیوانات خانگی و حیوانات و نیز به طور بالقوه به مردم ارزیابی شود.