Social immunity: why we should study its nature, evolution and functions across all social systems

دفاع مونتاژ بر علیه بیماری های پوسیدگی ضروری برای همه حیوانات است. با وجودی که این دفاعها به مدت طولانی شناخته شده است که به فرآیندهای فردی نظیر سیستم ایمنی متکی هستند، مطالعات اخیر بر اهمیت دفاع اجتماعی برای میزبانهای زندگی گروه تأکید کرده است. این دفاع، که ایمنی اجتماعی نامیده می شود، بیشتر در حشرات عصبی مانند زنبورها، موریانه ها و مورچه ها مورد مطالعه قرار گرفته و شامل، تمیزکاری متقابل و مدیریت زباله است. با این حال، در طول چند سال گذشته، تعداد روزافزون کارهایی که خواستار جستجوی گسترده ای از ایمنی اجتماعی در گونه های غیر نژادی بود، شد. در این بررسی، ما خلاصه ای از منطق این تماس را بررسی می کنیم و بررسی می کنیم که آیا ممکن است بینش اصلی ما در درک فعلی ما در مورد نقش پاتوژن ها در تکامل اجتماعی ارائه شود. ما با ارائه چارچوب مفهومی اصلی ایمنی اجتماعی توسعه یافته در حشرات عصبی شروع کردیم و در مورد اهمیت آن در سیستم های اجتماعی ممتاز ملاحظه کردیم. ما سپس سه اصل غلط را که احتمالا در چارچوب این چارچوب اصلی تقویت شده است را روشن می کنیم و نشان می دهیم که چرا تغییرات لازم را برای تعریف وسیع تر از ایمنی اجتماعی ایجاد می کنند. از آنجا که یک تعریف وسیع هنوز مرزها را در اختیار دارد، ما در نهایت سه معیار را برای تشخیص نوعی از ایمنی اجتماعی از آنچه که نیست، ارائه می دهیم. به طور کلی، ما استدلال می کنیم که مطالعه ایمنی اجتماعی در سراسر سیستم های اجتماعی نه تنها به اطلاعات جدیدی در مورد چگونگی پاتوژن ها بر تکامل جنبش اجتماعی، بلکه همچنین ظهور و حفظ زندگی اجتماعی از یک کشور انفرادی می پردازد. علاوه بر این، این رویکرد گسترده تر، زمینه های جدیدی را فراهم می کند تا از دفاع متداول و ویژه ضد پاتوژن توسعه یافته توسط میزبان های نژادی و غیر عصبی جدا شود و به درک بهتر از رانندگان تکاملی وابسته و مستقل ایمنی اجتماعی و فردی.