Dispersal strategies in terrestrial insects

حشرات زمینی اغلب پراکنده و یا مهاجرت می کنند، یا از طریق اقدامات خودگردان خود و یا از طریق وسایل نقلیه دیگر. در اینجا، پیشرفت های اخیر در تحقیق در مورد پراکندگی حشرات نشان داده شده است: (1) اجزای فرضیه های کلاسیک (قضیه ارزش حاشیه و اجتناب از درون نژاد از طریق پراکندگی خاص جنسیتی) در درجه های مختلف پشتیبانی اخیر یافت می شود؛ (2) ابزار ژنتیک مدرن چندین ژن گسترش پراکنده را کشف کرده است؛ (3) سندروم پراکندگی در محدودیت های ژنتیکی و یا فیزیولوژیکی آنها متفاوت است؛ و (4) تکنیک های آزمایشگاهی مشترک ممکن است به درستی نشان دهنده پراکندگی در این زمینه باشد. موضوع مشترک تمایل به دستیابی به پیشرفت هایی است که در گونه هایی با فنوتیپ های پراکندگی بسیار دقیق (به عنوان مثال مهاجران طولانی، حشرات پلی مورفیک بال) به طور مرتب تعریف شده اند، و این نشان می دهد که نیاز به تمرکز بیشتر بر گونه هایی است که حالت های خودپنداره ای را گسترش می دهند.