Effect of the migration mechanism based on risk preference on the evolution of cooperation

مهاجرت فردی یک ابزار موثر ارتقاء همکاری در ساختار فضایی است. ما می توانیم مهاجرت را به عنوان یک نوع سرمایه گذاری خطرآفرین در نظر بگیریم، بنابراین نگرش های خطر می توانند بر تصمیم مهاجرت اثر بگذارند. به منظور درک رابطه بین اولویت های خطر و تکامل همکاری، مدل بازی معضل زندانی فضایی با مهاجرت فردی بر اساس ریسک های خطر ایجاد شده است. با معرفی یکنواختی ریسک ریسک، ما دریافتیم که ارزش های پایین ریسک ریسک با حفظ یک سطح بالا از همکاری تحت یک پارامتر تخفیف بزرگ، در حالی که سطح همکاری می تواند افزایش یابد در حالی که کل جمعیت در معرض خطر و در معرض خطر پایین آمدن ریسک تحت یک پارامتر تخریب کوچکتر. بر اساس فرض ترجیح ریسک ناهمگن، نتایج شبیه سازی نشان می دهد که استراتژی همکاری استراتژی برنده در یک حالت پایدار برای یک فضای پارامتر وسیع است و سطح همکاری با افزایش واریانس اولویت های خطر کاهش می یابد. از لحاظ تصویری معمول، می توانیم ببینیم که تکامل ساختار شبکه و استراتژی همکاری به دست آمده است. خوشه های تعاونی نیز می تواند در عکس های معمولی پیدا شود که مکانیسم مهاجرت را بر اساس خطر برای اثربخشی در پیشبرد تکامل همکاری اثبات کرده است.