A Quad Model for Assessing Innovation Potential: Toward a Theory of Innovation Orchestration Quality

این مطالعه بر پایه نظریه های رایج برای هماهنگی نوآوری متقابل سازمانی و فرآیندهای جدید توسعه دانش است و پیشنهاد جدیدی را برای معرفت شناسی نوآوری با دو بعد مدیریتی، یعنی پیچیدگی نوآوری و پیش شرط نوآوری نوآورانه ارائه می دهد. پیچیدگی نوآوری مربوط به عدم تعین یا احتمالی دانش جدید و یا شایستگی جدید است که طی دوره نوآوری سازمانی دنبال می شود. پیش شرط های نوآوری ارایه شده به پیش نیازهای نوآوری متنی می باشد که باید با یکدیگر هماهنگ باشند تا بتوانند موفقیت نوآوری را تامین کنند. پیش شرط ها شامل ساختارهای واحدهای نوآوری، ارتباطات، رفتار و هماهنگی است. دو ابعاد یک نقشه پایه - یک مدل چهار بعدی ضد تطبیقی ​​را توصیف می کنند تا چهار ویژگی نوآوری نوآوری، یعنی انسجام، انسجام، سازگاری و سازگاری را بیان کنند. بر اساس مدل چهارگانه، مطالعه، اندازه گیری از چهار ویژگی را می دهد که می تواند پتانسیل نوآوری را ارزیابی کند. برای تایید مدل چهارگانه و اندازه گیری های کیفیت مربوطه، مطالعه به صورت مجزا از یک پروژه نوآوری متقاطع است. این مشاهدات نشان می دهد چندین نهایی بودن چهار ویژگی برای موفقیت نوآوری. نتایج نشان می دهد که برای این چهار ویژگی باید در مراحل مختلف نوآوری به صورت موقت و پویا مدیریت شود و رد اشتباهی که هر یک از این ویژگی ها از دیگران ضروری باشد. مطالعه نشان می دهد که اگر واحدهای نوآوری می تواند مطابق با چهار ویژگی ایجاد شود، احتمال موفقیت نوآوری به اندازه کافی افزایش خواهد یافت. در نهایت این مطالعه در مورد مفاهیم نظری و عملی سازماندهی و هماهنگی بحث می کند.