Correlated leverage and its ramifications

این مقاله یک نظریه را در بر میگیرد که در آن قیمت مسکن، ساختارهای سرمایه بانکی (وام دهندگان وام) و ساختار سرمایه وام گیرندگان وام دهی همه درون تعادل در تعادل تعیین می شود. چهار نتیجه اصلی وجود دارد. اول، اهرم یک رابطه مثبت است؟ پدیده ای در آن نفوذ بزرگ در میان وام گیرندگان با نفوذ بالا در میان بانک ها رابطه ای مثبت دارد و قیمت خانه های بالاتر منجر به افزایش اهرمی برای هر دو می شود. شهود این است که اولین خریدندگان خانه با دارایی های ثروت ثابت باید قرض بیشتری برای خرید خانه های گران تر خریداری کنند، در حالیکه قیمت های فعلی خانه به طور منطقی بیشتر از قیمت خانه های آینده انتظار می رود و بنابراین ارزش وثیقه بالاتری نسبت به وام های بانکی دارد و موجب تقویت بیشتر بانک ها می شود. دوم، اهرم بانک بالاتر منجر به افزایش نوسان قیمت خانه در پاسخ به شوک به ارزش های اساسی بنگاه می شود. سوم، قرار گرفتن در معرض خطر بانکی نه تنها به نفع خود، بلکه همچنین بر تصمیمات لایحه بانک های دیگر بستگی دارد. چهارم، شوک های اساسی مثبت برای قیمت های خانه، کاهش میزان وام های مالی را با کاهش میزان پیش پرداخت بانک ها، کاهش می دهد و این کاهش در بازنشستگی بانکی بیشتر قیمت خانه را افزایش می دهد. نتایج تجربی و سیاستی آنالیز کشف شده است و شواهد تجربی برای دو نتیجه اصلی ارائه شده است. پیامدهای سیاست کلیدی این است که تنوع جغرافیایی بیشتر توسط بانک ها، محدود کردن معافیت های مالیاتی وام مسکن به مدت زمان مالکیت خانه و افزایش نیاز به سرمایه بانکی زمانی که اهرم وام گیرنده بالا است، می تواند به کاهش نوسان قیمت خانه کمک کند.