دانلود مقالات ISI درباره حافظه خودزندگی‌نامه‌ای، حافظه ی اتوبیوگرافی + ترجمه فارسی

حافظه خودزندگی‌نامه‌ای نوعی ساختار حافظه‌ای است که از ترکیب اپیزودهای بیاد مانده از تجربیات فردی و دانش کلی در مورد وقایع و جهان اطراف تشکیل شده است. حافظه ی خودزندگی‌نامه‌ای مربوط به چیزهایی است که ما در طول عمر خود به یاد می آوریم. می توان آن را به دوره های زندگی، وقایع عمومی و دانش خاص رویداد تقسیم کرد. تمام اطلاعات موجود در این نوع حافظه مربوط به خودمان است از جمله دانش شخصی که ما هستیم، هستیم و خواهد بود. حافظه ی خودکار ما شامل خاطراتی از حوادثی است که طی دوره زندگی ما رخ داده است. این را می توان به خاطرات اپیزودیک و معنایی تقسیم کرد. خاطرات دوره ای ما به ما کمک می کند تا زمان ها، مکان ها و مردم را به یاد بیاوریم در حالیکه خاطرات معنایی با حقایق عمومی برخورد می کنند. پایگاه دانش ما شامل اطلاعات مربوط به خودمان است از جمله آنچه که ما هستیم، چه چیزی بود و چه چیزی ممکن است تبدیل شود. ما می توانیم این اطلاعات را به سه دسته تقسیم کنیم: دوره های عمر، رویدادهای عمومی، دانش خاص رویداد (ESK) هیجان در نحوه کدبندی و بازیابی حافظه خودزندگی‌نامه ای اثر مستقیم دارد. حافظه‌های هیجانی بیشتر فعال شده و بهتر به خاطر آورده می‌شوند. از طریق یادآوری دستاوردها و شکستهای مان حافظه خودزندگی‌نامه ای نحوه ارزیابی از خودمان را تعیین می‌کند. هیجانهای مثبت: حافظه‌های خودزندگی‌نامه ای مثبت جزئیات حسی و محتوایی بیشتری دارند. [۶] افراد دارای عزت نفس بالا خاطراتی را بیشتر به یاد می‌آورند که به ویژگی‌های شخصیتی مثبت مربوط می‌شوند. [۷] این افراد، بعلاوه، امکانات ذهنی را اغلب برای کدبندی خاطرات مثبت صرف کرده و عموماً خاطرات مثبت خود و خاطرات منفی مربوط به دیگران را بازفعال می‌کنند. بنظر میآید که خاطرات مثبت در مقابل فراموشی مقاومتر هستند، هر چند که تمام خاطرات به مرور زمان ضعیف می‌شوند. هیجانهای منفی: خاطرات منفی، در حالت کلی، سریعتر از خاطرات مثبت با اهمیّت معادل کمرنگ می‌شوند. این اختلاف در زمان نگهداری خاطره تحت عنوانfading affect bias شناخته می‌شود. بعلاوه، مکانیسم‌های کنار آمدن (coping) با حوادث منفی در ذهن فعال می‌شوند تا استرس متعاقب را کمینه کنند. البته، نگهداری بخشی از خاطرات منفی، به مثابه درسی در مقابله با اشتباهات در تصمیم‌گیری‌های آتی، ضروری است. دقت حافظه‌های خودزندگی‌نامه ای: قضاوت در مورد میزان دقت حافظه‌های خودزندگی‌نامه ای کار مشکلی است. زنده جلوه کردن یک خاطره ممکن است بر صحت آن دلالت کند. خاطرات زنده را اغلب تحت عنوان Flashbulb memory می‌شناسند. ارزیابی‌های هدفمند دقیقتر بودن این خاطرات را اثبات نکرده‌اند. خاطرات غلط معمولاً به اندازه خاطرات واقعی دارای محتوی بصری نیستند. با این‌حال، یادآوری مداوم یک خاطره غلط می‌تواند ویژگی‌های مربوط به خاطرات واقعی را به آن مربوط بکند.