دانلود مقالات ISI درباره بیماری خودایمنی + ترجمه فارسی

بیماری خودایمنی (به انگلیسی: Autoimmune disease) به دسته‌ای از بیماری‌ها گفته می‌شود که بر اثر خودایمنی ایجاد شوند. بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند. بیماری‌های خودایمنی می‌توانند اندام‌ها و بافت‌هایی از جمله گلبول‌های سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند. در شرایط طبیعی، دستگاه ایمنی بدن بنا به پدیده‌ ای به نام تحمل(Tolerance) نسبت به آنتی ژن های خودی عکس‌العمل نشان نمی ‌دهد. عواملی مانند دور نگه داشتن آنتی ژن های خودی از دسترس سلول های دستگاه ایمنی، تنظیم فعالیت لنفوسیت ها توسط سلول های T مهار کننده و حذف سلول های T حساس به آنتی ژن های خودی در تداوم پدیده تحمل در دستگاه ایمنی دخالت دارند. تغییر در هر یک از عوامل فوق و یا تغییر در آنتی ژن های خودی، سبب تولید آنتی بادی هایی بر علیه آنتی ژن های خودی می‌ گردد که اختلالات حاصله را بیماری های خود ایمنی و در مواقعی پاسخ خود ایمنی می ‌نامند که بسیار متعدد هستند و در اعضای مختلف بدن، مشاهده می‌ گردند. بیماری خود ایمنی بیماری است که توسط سیستم ایمنی بدن گسترش می یابد. زمانی که این سیستم در حال مبارزه با انواع بیماری هاست گاهی سلول های سالم بدن را به عنوان غریبه وعامل خارجی تشخیص داده و در نتیجه شروع به حمله به آن ها می کند بسته به نوع آن سلول یک بیماری خود ایمنی می تواند بر روی انواع بافت های بدن تاثیر بگذارد و نیز سبب رشد غیر طبیعی و تغییر در عملکرد آن بافت گردد. بیماری خود ایمنی یک دیو چندسر است. این بیماری انواع گوناگونی دارد که هریک از آن‌ها تأثیرات و سختی‌های متفاوتی دارد، و به این ترتیب علائم هشدار دهنده‌ی مختلفی برای هریک از بیماری های خود ایمنی وجود دارد. آرتریت روماتوئید، اسکلُروزِ چندگانه (MS) و بیماری گریوز (نوعی پرکاری خودایمنی تیروئید م. ) تنها تعداد کمی از ۸۰ نوع بیماری خودایمنی رو به افزایشی هستند که در پزشکی معاصر شناخته شده‌اند. آنچه در تمام این بیماری‌ها مشترک است یک سیستم ایمنی است که فعالیت آن کمتر یا بیشتر از حدمعمول است. امروزه بسیاری از بیماری‌های مزمن و صعب‌العلاج در گروه بیماری‌های خودایمنی طبقه‌بندی می‌شود. این بیماری‌ها بر اثر حمله سلول‌های ایمنی یک فرد به اعضا و جوارح خودش ایجاد می‌شود. سلول های ایمنی وظیفه دفاع از سلول های بدن را به عهده دارد و با حمله به مهاجمان آنها را نابود می کند، اما در شرایط خاصی سلول های ایمنی به دلایلی که هنوز کاملا شناخته شده نیست به جای سلول های خارجی، سلول های خود بدن را مورد تهاجم قرار می دهد. به این ترتیب یکی از اندام ها یا گروهی از سلول های بدن مورد تخریب قرار می گیرد.