دانلود مقالات ISI درباره شبکه بازویی + ترجمه فارسی

شبکه بازویی از مهره های ۴، ۵، ۶، ۷، گردنی و ۱ سینه ای منشاء می گیرند و مسئول حس و حرکت اندام فوقانی بوده و اعصاب اصلی اندام فوقانی یعنی عصبهای موسکولوکوتانئوس (Musculocutaneous)، مدین (Median Nerve)، عصب اولنار (Ulnar Nerve) و عصب رادیال (Radial Nerve) از شاخه های انتهایی آن هستند. شبکه بازویی دارای سه تنه است که عبارتنداز: تنه فوقانی، تنه میانی، تنه تحتانی. تنه فوقانی شبکه بازویی از به هم پیوستن شاخه‌های پیشین اعصاب گردنی پنجم و ششم (C۵-C۶) به وجود می‌آید. شاخه پیشین هفتمین عصب گردنی(C۷)، به تنهایی تنه میانی شبکه بازویی را ایجاد می‌کند. شاخه‌های پیشین عصب گردنی هشتم و اولین عصب سینه‌ای، تنه تحتانی شبکه را می‌سازند. طناب‌های شبکه بازویی: هر یک از تنه‌های شبکه بازویی در مسیرش به طرف پایین و خارج به دو شاخه پیشین (قدامی) و پشتی (خلفی) تقسیم شده، به نوعی خاص پیوستگی یافته و طناب‌های شبکه بازویی را به وجود می‌آورند که عبارتنداز: طناب پشتی، طناب خارجی، طناب داخلی. طناب پشتی شبکه بازویی از به هم پیوستن شاخه‌های پشتی سه تنه شبکه بازویی ایجاد می‌گردد. شاخه‌های پیشین تنه‌های فوقانی و میانی شبکه بازویی، طناب خارجی را به وجود می‌آورند. طناب داخلی شبکه بازویی فقط از شاخه پیشین تنه تحتانی ایجاد می‌شود. آسیبها و صدمات شبکه بازویی: آسیب های شبکه بازویی معمولا به علت ضربات شدید به سر و گردن ایجاد میشوند. شایعترین این ضربات تصادف وسایل نقلیه، سقوط از ارتفاع و حوادث ورزشی است. از این بین تصادفات موتورسیکلت بیشترین موارد آسیب شبکه بازویی را تشکیل میدهد، چون با استفاده کلاه ایمنی صدمات سر کاهش یافته ولی صدمات شبکه بازویی افزایش یافته است. علائم آسیب های شبکه بازویی علائم فلج اعصاب تشکیل دهنده آن است. بسته به تنه عصبی آسیب دیده و شدت آسیب علائم بیمار متفاوت است. در اکثر موارد تمام ریشه ای تشکیل دهنده شبکه بازویی (C5. C6،C7،C8،T1)با هم دچار ضایعه میشوند و در یک چهارم موارد تنها قسمت بالایی آن(C5،C6) و در حدود ۲ درصد موارد تنها قسمت پایینی(C8،T1) شبکه آسیب میبیند.