دانلود مقالات ISI درباره دی‌اکسید کلر، کلرین دی اکساید + ترجمه فارسی

دی‌اکسید کلر یا کلرین دی اکساید Chlorine dioxide یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۲۴۸۷۰ و جرم مولی ۶۷٫۴۵ g mol−1 است. شکل ظاهری این ترکیب، گاز قرمز و زرد است که با افزایش غلظت پررنگ تر می‌شود. کلرین دی اکساید کاملاً در آب محلول بوده و حلالیت آن تابع فشار و دما می‌باشد. حساسیت گاز کلرین دی اکساید به فشار و دما مانع تولید انبوه و انتقال آن می‌گردد. به این دلیل این ماده بایستی در محل مورد نظر تولید و مصرف گردد. دی اکسید کلر بعد از ازن قویترین گندزدا و اکسید کننده مورد استفاده در صنعت آب و فاضلاب است. قدرت بالا، ماندگاری طولانی در آب و عدم تولید محصولات جانبی سرطان زا باعث شده که این ماده به عنوان بهترین جایگزین گاز کلر مورد توجه تصفیه خانه های آب باشد. در بخش صنعت مزایای این ماده آنرا به یکی از بهترین گندزداها در برج های خنک کننده (Cooling Tower) تبدیل کرده است. دی اکسید کلر از دو ماده اولیه اسید کلریدریک و کلریت سدیم محلول در آب توسط دستگاه مخصوص و در محل تولید می شود. خصوصیات دستگاه باعث حذف خطرات ناشی از نشت گازهای سمی در محیط شده و از نظر ایمنی برتری زیادی نسبت به سیستم گاز کلر یا ازن دارد. کشف کلرین دی اکساید معمولاً به سر هامفری دیوی، شیمیدان معروف انگلیسی، که در اوایل سال ۱۸۰۰ میلادی نتایج مربوط به واکنش میان کلرات پتاسیم و اسید سولفریک را گزارش نموده نسبت داده می‌شود. اولین کاربرد موفقیت‌آمیز کلرین دی اکساید برای کنترل بو و طعم آب آشامیدنی در شهر نیاگارا در سال ۱۹۴۴ منجر به کاررد آن در بسیاری از تأسیسات مشابه گردید.