دانلود مقالات ISI درباره لوسمی میلوئید مزمن + ترجمه فارسی

لوسمی میلوئید مزمن(به انگلیسی: Chronic myeloid leukemia) یکی از انواع سرطان خون است. این نوع لوکمی سلول‌های مغز استخوان یا میلوسیت‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد که بافت‌های مغز استخوان را می‌سازند و روندی مزمن دارد. لوسمی میلوئید مزمن نوعی سرطان با پیشرفت اندک در بافت تولید کننده خون (مغز استخوان) می باشد. مغز استخوان سالم گلبول های قرمز (اریتروسیت ها) انتقال دهنده اکسیژن، گلبول های سفید (لوکوسیت ها) که وظیفه محافظت از بدن در مقابل عفونت را برعهده دارند، و پلاکت ها (ترومبوسیت ها) که در روند لخته شدن خون نقش دارند را می سازد. در لوسمی میلوئید مزمن، مغز استخوان گلبول های سفید را بیش از حد تولید می کند. در شروع بیماری، این سلول ها به صورت نسبی عملکرد نرمالی دارند. با این وجود، همزمان با پیشرفت این شرایط، گلبول های سفید نابالغ که میلوبلاست یا بلاست نامیده می شوند در خون و مغز استخوان تجمع پیدا می کنند. رشد بیش از حد میلوبلاست ها باعث ایجاد اختلال در تکامل سایر سلول های خونی می شود، این اختلال منجر به کمبود گلبول های قرمز(کم خونی) و پلاکت ها می شود. لوسمی میلوئیدی مزمن علامت اختصاری آن CML است. در مراحل ابتدایی CML اکثر بیماران علامت یا نشانه ای از سرطان ندارند. اما در صورت بروز و مشاهده هر یک از علائم زیر باید حتما به پزشک مراجعه کرد: – خستگی که از بین نمی رود. – احساس بدون انرژی بودن. – تب. – عدم احساس گرسنگی. – تعریق شبانه. – همینطور ممکن است طحال ( اندامی که در قسمت بالای شکم قرار داشته و سازنده انواع دیگری از گلبولهای سفید وتصفیه کننده خون از سلولهای پیر، فرسوده و مرده است ) بزرگ شود. در فرد مبتلا به سرطان خون (لوسمی)، مغز استخوان سلول‌های خونی غیرطبیعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازد. این سلول‌های غیرطبیعی سلول‌های خونی سرطانی هستند. برخلاف سلول‌های خونی طبیعی، سلول‌های خونی سرطانی در آن زمانی که باید، از بین نمی‌روند. این سلول‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها جای گلبول‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طبیعی را تنگ می‌کنند که موجب اخلال در انجام وظایف سلول‌های خونی طبیعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. در سرطان خون CML، تعداد بسیار زیادی از سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی به گونه‌‌‌‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید به نام گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شوند. این گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها غیرطبیعی هستند و به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید کامل تبدیل نمی‌‌‌‌‌‌‌شوند. می‌‌‌‌‌‌‌توان این سلول‌‌‌‌‌‌‌ها را سلول‌های لوکمیک نیز نامید. سلول‌های لوکمیک می‌توانند در خون و مغز استخوان جمع شوند و بنابراین فضای کم‌تری را برای گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های سالم باقی بگذارند. درنتیجه بیمار ممکن است گرفتار عفونت و کم‌‌‌‌‌‌‌خونی شده و به‌سادگی دچار خونریزی شود.