دانلود مقالات ISI درباره حل منارعه + ترجمه فارسی

بروز منازعه بخش غیر قابل انکار در روابط بین فردی، زندگی اجتماعی و در محیط کاری و سازمانی است. منازعه زمانی بروز می کند که روابط بین انسان ها تحت تاثیر دیدگاه ها و منافع متضاد و اختلاف نظرهای شدید قرار می گیرد. حل منازعه به معنای شناسایی سرچشمه های عمیق منازعات و علل و عوامل اصلی ایجاد درگیری ها و سپس تلاش برای ایجاد دگرگونی های لازم در ساختار ها و عوامل ایجاد کننده منازعات، به منظور پایان بخشیدن به آن هاست. ممکن است ریشه اختلاف ناشی از سو تفاهم ها، دخالت دیگران، عدم درک درست منافع و خواسته ها یا ناشی از عوامل دیگر باشد. بروز اختلاف و منازعه و استمرار آن سبب ایجاد استرس و ناراحتی های دیگری می شود که در نهایت روی سلامتی اثرات مخرب دارد. در اکثر مواقع استمرار اختلاف ها و منازعه ها موجب تولید هورمون های کورتیزول مولد استرس در سطح بالا شده و امکان افزایش فشار خون و سکته قلبی را افزایش می دهد. نظریه‌ها و مدل‌ها: مدل دغدغه دوگانه در حل منازعه مدل دغدغه دوگانه در حل منازعه، یک برداشتی مفهومی است که فرض بر آن دارد که راه حل ترجیحی افراد در حل یک منازعه بر دو زمینه یا جنبه بنیادین قرار گرفته‌است: 1- دغدغه برای خود (به معنی سماجت و اصرار)، و 2- دغدغه برای دیگران (به معنی همدلی). بر طبق این مدل، اعضای گروه دغدغه‌های خود مبنی بر ارضا نیازها و علایق شخصی خود را با آن دسته از دغدغه‌های ارضا نیازها و علایق دیگران به طرق گوناگون مورد مقایسه قرار می‌دهند. نقطه تقاطع این دو جنبه، در نهایت افراد را به سمت بروز شیوه‌های متفاوت در حل منازعه وا می‌دارد. (گولدفین و رابن نولت، ۲۰۰۷). مدل دوگانه، پنج شیوه/ راهبرد در حل منازعه را معرفی می‌کند، که افراد بسته به تمایلشان به سمت خودمداری یا جامعه مداری، ممکن است به کار گیرند. حل منارعه سیاسی در عمل: جنگ میان طرفینی رخ می‌دهد که بر سر ناسازگاری میان خود به ستیز می‌پردازند. ماهیت یک ناسازگاری می‌تواند سرزمینی یا حکومتی باشد، اما یک طرف دعوا می‌بایست یک "دولت یا هرتشکیلات مخالف، یا ائتلافی از تشکیلات باشد، که به جهت کسب برتری موضع مخالف خود در جریان منازعه مسلحانه داخلی یا بین دولتی، از نیروی مسلحانه بهره می‌گیرد. " جنگ‌ها گاهی با یک معاهده صلح خاتمه می‌یابند که به عنوان یک "قرارداد رسمی میان طرفین جنگ تعریف می‌شود که به بیان ناسازگاری مورد مناقشه پرداخته، تمام یا بخشی از آن را حل می‌کند یا اینکه به‌طور واضح خطوطی برای طرفین دعوا به قصد ترمیم ناسازگاری هایشان ترسیم می‌کند. " آتش‌بس، شکل دیگری از قرارداد میان طرفین جنگ می‌باشد، اما بر خلاف قرارداد صلح، قرارداد آتش‌بس تنها "به رفتار و عملکرد طرفین درگیر جنگ سر وسامان می‌دهد. . . . [و] به شرح و بیان اختلاف نمی‌پردازد. "