دانلود مقالات ISI درباره افزاینده، افزایش دهنده + ترجمه فارسی

افزاینده یا افزایش دهنده Enhancer، به بخش کوتاهی از دی‌ان‌آ می‌گویند که می‌تواند به برخی پروتئین‌های ویژه بچسبد و با این کار رونویسی ژن را در یک خوشه ژن افزایش دهد. با اینکه افزاینده‌ها گونه‌ای سامان دهنده همسو هستند ولی نیازی نیست که نزدیک ژن هایی باشند که روی آنها اثر می‌گذارند. با این وجود گاهی برای کارکردشان نیاز است که بر روی همان فام‌تنی (کروموزوم) باشند که ژن بر رویش جای دارد. افزاینده ها اغلب در هر جهتی فعال هستند. آنها قادرند نسخه برداری را حتی در صورتی که از نقطه شروع آن هزاران جفت باز فاصله داشته باشند، تحت تاثیر قرار دهند. آنها بعضی اوقات در یک انیترون یا در انتهای '3 یک ژن قرار دارند و نسخه برداری هر ژنی در مجاورشان را تحت تاثیر قرار می دهند. روشهای عمل افزایش دهنده ها: به نظر می‌رسد که افزایش دهنده ها در 4 روش متفاوت عمل می‌کنند: 1- ممکن است، یک فعال کننده به یک افزاینده متصل و تحریک نسخه برداری را سبب شود، یا اینکه به جذب RNA پلی مراز به پروموتر، کمک نمایند. افزاینده هایی که به عنوان عناصر حساس به هورمون شناخته شده‌اند، به این روش عمل می‌نمایند. 2- حضور افزاینده ها ممکن است ساختمان DNA را در مجاورت ژنی که نسخه برداری می‌شود، تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین این ناحیه از DNA را بیشتر در دسترس RNA پلی مراز قرار می‌دهند. مشاهده نسبت های متفاوتی از پیریمیدین/ پورین در بسیاری از این افزاینده ها که پذیرش ترکیب ساختمانی غیر طبیعی را در Invivo سبب می‌شود، این تئوری را حمایت می‌کند. 3- افزاینده ها ممکن است در جایی از DNA که به ماتریکس هسته، متصل می‌باشد، قرار داشته باشند. بنابراین نگهداری DNA در این قسمت و افزایش غلظت موثر RNA پلی مراز را سبب می‌شوند. 4- افزاینده ها ممکن است، یک جایگاه بزرگ هدف ایجاد نمایند که RNA پلی مراز یا تعداد دیگری از پروتئینهای ضروری، قبل از مهاجرت به پزوموتر، در آن ناحیه با DNA باند می‌شوند. بر اساس این نوع مکانیسم، مشاهده شده است. زمانی که یک جایگاه به پروتئین متصل شوند، در بین بعضی از افزاینده ها و پروموترها قرار می‌گیرند، از عمل افزاینده جلوگیری به عمل می‌آید. به نظر می‌رسد که پروتئین باند شده، مهاجرت پروتئین دیگر را افزاینده به پروموتر بلوکه می‌کند.