دانلود مقالات ISI درباره قندخون پلاسما ناشتا + ترجمه فارسی

تست قندخون پلاسما ناشتا(FPG)، میزان گلوکز خون فرد را پس از یک دوره 8 ساعته ی ناشتایی بررسی می کند. این تست برای تشخیص دیابت و وضعیت پیش دیابت مناسب است. این تست برای تشخیص دیابت ارجحیت دارد و زمانی که در صبح انجام می شود، بسیار قابل اطمینان است. اگر سطح گلوکز ناشتای فرد 100 تا 125 میلی گرم بر دسی لیتر باشد، آن فرد دچار حالتی از وضعیت پیش دیابتی است که اختلال تحمل گلوکز ناشتا نام دارد و به معنای آن است که احتمال ابتلای فرد به دیابت تیپ 2 بیشتر است ولی هنوز دچار آن نشده است. اگر سطح گلوکز ناشتای فرد 126 میلی گرم بر دسی لیتر و یا بیشتر از این مقدار باشد و توسط تکرار آزمایش در روزهای دیگری، تایید شده باشد، به معنای آن است که فرد دیابت دارد. چنانچه گلوکز پلاسمای ناشتا و یا دو ساعت پس از مصرف 75 گرم گلوکز در محدوده بین مقادیر طبیعی و دیابتیک قرار گیرد، اصطلاح دیابت نهفته (Latent) ‌و یا مرحله قبل از دیابت (Prediabetes)‌ به آنها اطلاق می‌شود که این گروه تحت عنوان، گروه در معرض خطر ابتلا به دیابت، نام‌گذاری می شود.