دانلود مقالات ISI درباره تومور استرومال دستگاه گوارش + ترجمه فارسی

تومور استرومال دستگاه گوارش (GIST) توموری است که در دستگاه گوارش و عمدتاً معده و روده ی کوچک رخ می دهد. تومورها از سلول های خاصی در دستگاه گوارش به نام سلول های بینابینی کژال (ICCS) یا پیش سازهای این سلول ها رشد می کنند. GISTs معمولاً در بالغین ۷۰- ۴۰ ساله یافت می شود. به ندرت کودکان و جوانان دارای این تومورها هستند. تومورها می توانند سرطانی ( بدخیم) یا غیرسرطانی (خوش خیم) باشند. بیشتر موارد GIST وراثتی نمی باشند. GIST پراکنده به دلیل جهش های سوماتیک (که تغییرات ژنتیکی بوده که فقط در سلول های توموری و در طول زندگی فرد بوجود می آیند) رخ می دهد. بیش از نیمی از تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارشا در معده شروع می شوند. بسیاری از سایرین در روده کوچک آغاز می گردند، اما تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش می توانند در هر نقطه در امتداد مجرای دستگاه گوارش شروع شوند. تعداد کمی از تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش خارج از مجرای دستگاه گوارش در مناطق مجاور مانند چادرینه (یک لایه پیش بند مانند از بافت چربی که بر اندام های داخل شکم آویزان است) و یا صفاق (لایه ای از بافت که اندام ها و دیواره های شکم را می پوشاند) شروع می شوند. این تومورها ممکن است تا زمانی که در یک محل خاص نبوده و تا یک اندازه خاص رشد نکرده باشند، هیچ علامتی از خود نشان ندهند. تومورهای کوچک ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکنند و شاید به طور تصادفی زمانی که پزشک به دنبال بعضی مشکلات دیگر باشد یافت شوند. این تومورها معمولا خوش خیم هستند. انواع درمان های اصلی مورد استفاده برای GISTها عبارتند از: 1- جراحی: روش اصلی درمان یک تومور بافت استرومای معدی- روده ای (GIST) که گسترش نیافته معمولا جراحی است. هدف از عمل جراحی برداشتن تمام سرطان می باشد. اگر تومور کوچک باشد، اغلب می تواند به همراه یک منطقه کوچک از بافت طبیعی اطراف برداشته شود. این کار از طریق یک برش (شکاف) در پوست انجام می گیرد، اما نوع دقیق جراحی به محل تومور بستگی دارد. بر خلاف بسیاری از سرطانهای دیگر، GIST تقریبا هرگز به غدد لنفاوی گسترش نمی یابد، در نتیجه برداشتن غدد لنفاوی مجاور معمولا مورد نیاز نیست. داروهای معالجه هدفمند: برخی داروها قادر به هدف قرار دادن تغییرات ژنی در سلول های (GIST) تومور بافت استرومای معدی- روده ای یافت شده در سال های اخیر می باشند. این داروها متفاوت از داروهای متعارف شیمی درمانی (شیمیایی) عمل می کنند. داروهای هدفمند در درمان GISTها بسیار مفید هستند، در حالی که داروهای شیمیایی رایج معمولا موثر نمی باشند. درمان های دیگر، مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی، بسیار کمتر استفاده می شوند. روش شیمی درمانی (شیمیایی) استفاده از داروها برای درمان سرطان می باشد. در اغلب موارد، این داروها در یک سیاهرگ (IV) تزریق شده یا بصورت خوراکی تجویز می شوند. آن ها وارد جریان خون شده و به سراسر بدن می رسند، که این امر این درمان را برای سرطان های گسترش یافته به فراتر از اندامی که در آن شروع شده اند، به طور بالقوه مفید می سازد. پرتو درمانی استفاده از پرتوهای x (و یا ذرات) با انرژی بالا برای کشتن سلولهای سرطانی می باشد. روش تابش در درمان تومورهای بافت استرومای معدی- روده ای (GISTها) خیلی موثر نیست، بنابراین زیاد استفاده نمی شود. اما می توان آن را برای تسکین علائمی مانند درد استخوان به کار برد.