دانلود مقالات ISI درباره گرانولاسیون + ترجمه فارسی

گرانولاسیون مرطوب و پیش بینی رفتار گرانول تولیدی با چالشهای زیادی روبرو است پارامترهای زیادی براین فرایند تاثیر میگذارند و هنوز مکانیسم گرانولاسیون به درستی مشخص نشده است. این پارامترها به دو دسته پارامترهای عملیاتی ( سرعت پروانه همزن، نسبت مایع به جامد) و خواص فیزیکی - شیمیایی ( اندازه پودر اولیه و ویسکوزیته مایع اتصال دهنده) تقسیم می کنند. دراین مطالعه سعی شده است که با تعیین خواص گرانول های تولیدی مکانیسم های گرانول سازی بررسی شود. افزایش یا کاهش هر کدام از این پارامترها اثرات معنی داری بر توزیع اندازه گرانول و دانسیته ظاهری گرانول ها دارد. نتایج نشان می دهد که با افزایش نسبت مایع به جامد سرعت پروانه همزن، و ویسکوزیته سهم ذرات درشت افزایش می یابد. همچنین هرچه گرانول های تولیدی کوچکتر باشند چگالتر هستند و استفاده از پودر اولیه نیز باعث افزایش استحکام و همچنین میزان رشد بیشتر می شود. بافت گرانولاسیون، نسج قرمز رنگ، گرانولر و مرطوبى است که هنگام ترمیم زخم ظاهر مى‌شود؛ از نظر میکروسکوپى شامل کلاژن جدید، عروق خونى جدید، فیبروبلاست‌ها و سلول‌هاى به‌خصوص ماکروفاژها مى‌باشد. فاکتورهاى رشد خاص ترمیم زخم عبارتند از انسولین، فاکتورهاى رشد شبه انسولین (IGFs) و فاکتورهاى رشد مبدل (TGFs)، فاکتورهاى رشد فیبروبلاستى (FGFs)، فاکتورهاى رشد مشتق از لکوسیت‌ها (LDGFs)، فاکتورهاى رشد مشتق از پلاکت (PDGFs) و غیره. سیتوکین‌ها - ملکول‌هاى پیامبرى که سلول‌هاى مترشحه و هدف آنها لکوسیت‌ها مى‌باشند - نیز در این روند نقش دارند. این مواد شامل اینترلوکین‌ها، که حداقل ۱۲ نوع از آنها شناخته شده و فاکتور نکروزدهندهٔ تومور (TNF) مى‌باشند و بسیارى از آنها در زخم یافت شده‌اند. به نظر مى‌رسد که IL-1 و IL-2 و IL-6 در ترمیم زخم نقش دارند. از فیبروبلاست‌هاى تازه تکثیرشده، کلاژن و پروتئوگلیکان بافت همبند ترشح مى‌شود که لبه‌هاى زخم را به‌هم نزدیک مى‌کند. هر دو ماده به فرم پلى‌مریک با ملکول‌هاى درشت بوده، اساس فیزیکى قدرت زخم را تشکیل مى‌دهند. سنتز کلاژن مختص فیبروبلاست‌ نمى‌باشد، اما شدیداً توسط این سلول‌ها کنترل مى‌شود. بعضى از فاکتورهاى رشد (TGFβ، IGF-1) باعث پیشبرد نسخه‌بردارى از ژن کلاژن مى‌شوند.