دانلود مقالات ISI درباره هیپرپلازی، بیش رویش، هایپرجنزی + ترجمه فارسی

هیپرپلازی Hyperplasia، بیش‌رویش یا هایپرجنزی افزایش تعداد یاخته های بهنجار در بافت یا عضو است. سلول ها در پاسخ به تغییرات محیط اطرافشان می توانند خود را تغییر دهند. هیپرپلازی یکی از این پاسخ ها است. هیپرپلازی به معنی افزایش تعداد سلول ها است. هیپرپلازی زمانی رخ می دهد که جمعیت سلولی قابل تکثیر باشد. هیپرپلازی می تواند فیزیولوژیک یا پاتولوژیک باشد (یعنی هم می تواند در شرایط طبیعی بدن و در انسان سالم رخ دهد و هم در شرایط آسیب شناختی و بیماری) دو نوع هیپرپلازی فیزیولوژیک (طبیعی) بدن عبارتند از: 1- هیپرپلازی هورمونی: بهترین مثال آن افزایش تعداد سلول های غدد پستانی زن در دوران حاملگی و بلوغ است. 2- هیپرپلاز جبرانی: زمانی اتفاق می افتد که قسمتی از یک بافت دچار بیماری شده یا برداشته شده باشد و در این صورت بدن با تکثیر سلول ها درصدد جبران برمی آید. به عنوان مثال وقتی قسمتی از کبد برداشته می شود، ظرف 12 ساعت فعالیت میتوزی (تکثیری) در سلول های باقی مانده شروع می شود و در نهایت کبد را به وزن طبیعی خود می رساند. بنابراین اگر به دلیل تومور، یک لوب (بخش) از کبد را با جراحی برداریم دوباره یک لوب ایجاد می شود. 3- هیپرپلازی پاتولوژیک (آسیب شناختی، غیرطبیعی): می تواند به دلیل اختلالات هورمونی باشد. به عنوان مثال هیپرپلازی خوش خیم پروستات که ناشی از اثرات موضعی هورمون ها است و یا هیپرپلازی اندومتر (لایه داخلی) رحم که به علت افزایش هورمون استروژن است. هیپرپلازی در بعضی موارد زمینه ساز سرطان است. در تفاوت معنایی هایپرپلازی و نئوپلازی می‌توان گفت که هایپرپلازی یک پاسخ فیزیولوژیک طبیعی(نرمال) به یک محرک خاص در نظر گرفته شده‌است و رشد هایپرپلاستیک در یاخته‌ها مشروط به مکانیسم‌های کنترل نظارتی نرمال باقی می ماند. اما در نئوپلازی (فرایند اساسی سرطان و تومورهای خوش خیم) سلول‌های دارای ژنتیک غیرطبیعی در شیوه‌ای غیر فیزیولوژیک و بی‌توجه به محرک‌های نرمال تکثیر می‌یابند. به عبارت دیگر در هایپرپلازی تکثیر فیزیولوژیکی سلول ممکن است در مرحله دوم و به خاطر یک علت پاتولوژیک پدیدار شود و با این حال، ماهیت تکثیر پاسخی طبیعی به یک وضعیت غیرطبیعی است. برعکس و در مقابل در نئوپلازی، تکثیر به خودی خود غیرطبیعی است و بدون مکانیسم کنترل انجام می شود.