دانلود مقالات ISI درباره بلوغ تخمک در آزمایشگاه، بلوغ تخمک خارج از بدن + ترجمه فارسی

یکی از مواردی که در مطالعات بررسی علـل نازایی، به عنوان یکی از اصلی ترین دلایل نازایی شناخته شده است، عارضه تخمدان های پلی کیستیک می باشد. یکی از روش های درمانی جدیدی که برای حل این مشکل پیشنهاد شده است، بالغ سازی تخمک در شرایط آزمایشگاهی(IVM) است. در این روش به جای تلاش در جهت رشد فولیکول ها در بدن تا 20-18 میلی متر (مرحله متافاز II)، با کمک سوزن مخصوص و با استفاده از سونوگرافی واژینال، تخمک های نابالغ به قطر10-2میلی متر تخلیه شده، سپس تخمک های نابالغ بدست آمده در شرایط آزمایشگاه تا مرحله بلوغ کشت و نگهداری می شوند. بلوغ تخمک خارج از بدن روشی آسان و ارزان جهت تولید جنین خارج از بدن در انسان و حیوانات می باشد. در شرایط خارج از بدن، تخمک در معرض غلظت های اکسیژن بیشتری قرار می گیرد که خطرتولید گونه های فعال اکسیژن را در تخمک بالا می برند. بعلاوه، تولید گونه های فعال اکسیژن در شرایط بدنی نیز اجتناب ناپذیر بوده و می تواند موجب اثرات مخرب برتولید مثل شود. استفاده از آنتی اکسیدان ها در محیط کشت بلوغ می تواند مانع تولید بیش از حد گونه های فعال اکسیژن شود. همچنین مصرف آنتی اکسیدان ها می تواند مانع اثرات مخرب گونه های فعال اکسیژن شود. تفاوت IVF و IVM: در حقیقت روش IVM نیز مانند IVFاست، یعنی تخمک‌ها جمع‌آوری و با اسپرم تلقیح داده می شوند (معمولاً با استفاده از روش میکرواینجکشن زیرا نتایج نشان می دهد که میزان لقاح با استفاده از ICSI نسبت به IVF در این روش بیشتر است)، کشت داده می شوند تا جنین تشکیل گردد و عمل انتقال جنین به رحم انجام شود؛ اما تفاوت این دو روش در این است که عمل تخمک کشی در IVMزمانی انجام می‌گیرد که تخمک‌ها هنوز بالغ نیستند؛ به این معنی که نیازی نیست مشابه روش IVF، زن پیش از جمع‌آوری تخمک‌ها دارو مصرف کند تا تخمک‌ها بالغ شوند. یعنی پس از عمل پانکچر و استخراج تخمک های نابالغ، روند بالغ سازی آنها به جای بدن در شرایط آزمایشگاهی و با اسـتفاده از محیط کشت شامل ترکیبات مورد نیاز بلوغ تخمک (حاوی مواد مغذی و هورمون‌های مورد نیاز) و قرارگیری در انکوباتور به مدت یک تا دو روز انجام می شود؛ سپس سایر مراحل مانند IVF به ترتیب صورت می گیرد.