دانلود مقالات ISI درباره لیگنیت + ترجمه فارسی

لیگنیت (به انگلیسی: Lignite)، نوعی زغال سنگ به رنگ قهوه‌ای مایل به سیاه است، که درجه زغال‌شدگی آن، بین زغال نارس و زغال بیتومینه می‌باشد. قدرت حرارتی زغال قهوه‌ای کمتر از ۸۳۰۰ بی. تی. یو است. معمولاً اثراتی از ساخت اولیه گیاهی در آن پیدا می‌باشد. ذخیره ته‌نشستی از سنگواره‌های کربنی، جامد، سیاه مایل به قهوه‌ای و آتشگیر است. یکی از مهمترین تحقیقاتی که امروزه به وسیله ی دانشمندان انجام می گیرد، تلاش برای یافتن منبع جدید انرژی است. این تلاش فقط به منظور یافتن منبع سودمند تر و ارزان تر نیست بلکه بیشتر به این علت است که منابع طبیعی که هم اکنون ما از آنها استفاده می کنیم سرانجام به پایان خواهند رسید. زغال سنگ لیگنیت با نام زغال سنگ قهوه ای نرم نیز شناخته می شود. این نوع زغال سنگ در مرحله پس از تورب زایی به وجود می آید. اصولأ لیگنیت ها درجه زغال شدگی پایینی دارند و هنوز مقداری از بقایای مواد چوبی، برگ و پوست گیاهان را در آن ها می توان یافت. رنگ زغال سنگ لیگنیت، سیاه متمایل به قهوه ای تا سیاه، متخلخل و چگالی آن حدود 5/1 است. بافت متخلخل لیگنیت شبیه زغال های چوب خشک است. برخی از آنها بافت سست و رشته ای و برخی دیگر نیز بافت متراکم و شبیه خاک دارند. در این نوع زغال سنگ ها مقدار متوسط کربن 75-80 درصد، میزان متوسط اکسیژن حدود 10-15 درصد و مقدار متوسط هیدروژن حدود 5-7 درصد است. ارزش حرارتی آنها کم و حدود 6000 کیلو کالری است. به این دلیل مثل زغال سنگ های نوع تورب ارزش صنعتی ندارند. رطوبت لیگنیت ها از زغال سنگ های نوع بیتومینه نیز بیشتر است و به حدود 35-75 درصد میرسد و به همین دلیل در هنگام سوختن دود زیاد تولید می کنند. مواد فرار آنها نسبتأ زیاد است و گاهی به حدود 40-55 درصد نیز می رسد. یک هیدروکربن انعطاف پذیر با حالت کشسانی ضعیف به رنگ زرد یا خاکستری مایل به سبز که با یک بوی به شدت متعفن می سوزد و از ملیلی، سیسیل و نهشته های لیگنیت خاصی در آلمان بدست می آید (راینس 1945) نیز ببینید: زغال کلروفیل ب) یک زغال سنگ ساپروپلی در رده لیگنیت که از نهشته های دیاتومه ای تشکیل شده تحت شرایط غیرهوازی حاصل شده است به راحتی می سوزد و بوی بدی از خود ساطع می کند این هیدروکربن در سنگ آهکها و لیگنیتهای ترشیاری یافت می‌شود مترادف: ساپروپول دیاتومه