دانلود مقالات ISI درباره دی‌اکسید منگنز + ترجمه فارسی

دی‌اکسید منگنز (به انگلیسی: Manganese dioxide) با فرمول شیمیایی MnO۲ یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۱۴۸۰۱ است. که جرم مولی آن 86. 9368 g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد سیاه- قهوه‌ای است. این ماده میتواند کاتالیزور خوبی برای آب اکسیژنه باشد. شکل ظاهری دی اکسید منگنز، جامد سیاه – قهوه ای است. این ماده می تواند کاتالیزور برای آب اکسیژنه باشد. منگنز از کلمه لاتین Magnes گرفته شده است که به خواص مغناطیسی پیرولوزیت اشاره می کند. منگنز فلزی است خاکستری مایل به صورتی که در گروه هفتم جدول تناوبی عناصر قرار گرفته و با عدد اتمی 25 دارای وزن اتمی برابر با 94/54 است. نماد این عنصر Mnو وزن مخصوص آن 4/7 می خالص تشکیل نمی شود و بیشتر به صورت اکسید، کربنات و سیلیکات وجود دارد. باشد و دمای ذوب آن به 1245 درجه سانتی گراد می رسد. این عنصر در طبیعت به صورت منگنز با فلز کرم در گروه ششم و با فلز آهن در گروه هشتم همسایه بوده و از نقطه نظر شیمیایی شباهت های زیادی به آن دارد. با این وجود، از نظر خواص متالوژیکی منگنز تفاوت هایی با آهن و فلزات نزدیک به آن دارد. چرا که آهن، کبالت و نیکل خواص مفید فیزیکی خود را به عنوان یک فلز حفظ کرده و در اکثر آلیاژها به عنوان پاه عمل می کنند، در حالیکه منگنز چنین نیست. توضیح علت این عملکرد منگنز این می تواند باشد که در شرایط عادی ترتیب قرار گیری اتم های منگنز در ساختمان بلورین آن به گونه ای است که منگنز معمولا فلزی شکننده و غیر قابل انعطاف و شکل گیری می باشد. اما وقتی که منگنز با آهن آلومینیوم و سایر فلزات غیر آهنی تشکیل می دهد، باعث بهبود خواص فیزیکی آلیاژ می شود. به خاطر همین خواص منگنز است که اصلی ترین کاربرد منگنز به عنوان یک عنصر آلیاژی است. منگنز فلزی است که به گونه گسترده ای در بافت های بدن گیاهان و جانوران هست. این فلز یک ماده معدنی کمیاب نامیده می شود زیرا به مقدار بسیار کم در بدن انسان یافت می شود. بدن ما کم و بیش نزدیک 20 میلی گرم منگنز، به گونه بزرگ در استخوان ها، اندوخته دارد. این ماده همچنین برای عملکرد طبیعی مغز مفید است. موارد مصرف و کاربرد دی اکسید منگنز در صنایع شیمیایی، انواع مواد شیمیایی، تهیه کودهای شیمیایی، انواع سولفات واکسی سولفات های منگنز در خوراک دام و افزودنی های کودهای گیاهی، رنگ سازی و تهیه پرمنگنات سدیم و پتاسیم که به عنوان ضد عفونی کننده و اکسید کننده می باشد. ترکیبات شیمیایی مختلف حاوی منگنز در انواع کودها، مواد خاکی، صنایع شیشه، انواع رنگ، لعاب، رنگ جلا، آجرهای رنگی، سرامیک و اهداف شیمیایی و طبی بکار می روند. درصد مناسبی از MnO2 در سنگ معدن برای استفاده در متالوژی بیش از 35% و میزان فسفر آن از 0/2 -0/15 می باشد. کانی های منگنز مورد استفاده در صنایع شیمیایی باید درجه خلوص بالاتری داشته و حاوی 80%-85MnO2 باشند. ترکیبات شیمیایی نظیر پرمنگنات پتاسیم و سولفات های منگنز محصولاتی هستند که بعد از صنایع متالوژی و باتری مهم ترین کاربرد برای منگنز هستند. پرمنگنات پتاسیم یکی از قوی ترین مواد اکسید کننده است که در موارد مختلفی استفاده قرار می گیرد. سولفات منگنز یک محصول واسطه است و به دلیل حلالیت بالای آن در تولید فلز منگنز و در ساخت سایر ترکیبات شیمیایی کاربرد دارد. کربنات منگنز از رسوب دادن سولفات منگنز یا یک کربنات قلیایی بدست می آید برای کاربردهایی که نیاز به کیفیت بالاتر است نظیر تولید فریت های مخصوص، درصد اکسید کلسیم و اکسید سدیم در ترکیبات منگنز نباید بیشتر از 0/1 درصد باشد. در این کاربردها کربنات از ترمیبات فلز منگنز و بی کربنات آمونیوم ساخته می شود که بعد از رسوب دادن کربنات منگنز فیلتر شده و به دقت خشک می شود. در این فرایند حرارت نباید از 120 درجه سانتی گراد تجاوز کند. اکسید منگنز یکی از ملزومات در ترکیب کودها و فرمول غذایی است. و همچنین پایه ای برای ساخت سایر ترکیبات شیمیاییمنگنز است اکسید منگنز را می توان از احیا دی اکسید منگنز و یا از متلاشی کردن حرارتی کربنات یا اکسالات منگنز و در غیاب هوا تولید کرد.