دانلود مقالات ISI درباره انقراض جمعی + ترجمه فارسی

انقراض جمعی زمانی اتفاق می‌افتد که با تغییر شرایط محیطی، تعداد زیادی از گونه‌های حیات کشته شوند. نمونۀ شاخص انقراض جمعی مرز بین دوره‌های کرتاسه و ترشیری، معروف به مرز کی ـ تی، است که موجب انقراض ‌جمعی دایناسورها و دیگر خزندگان بزرگ و بسیاری از بی‌مهرگان دریایی شد. در تاریخ زمین‌شناسی، پدیدۀ انقراض ‌جمعی بارها روی داده است. طی پنج انقراض ‌جمعی عظیم، حدود ۷۵ درصد از گونه‌های موجودات از بین رفته‌اند. در اواخر دورۀ اُردُویسین، ۴۴۰میلیون سال قبل، انقراضی ‌جمعی روی داد که حدود ۸۵ درصد از گونه‌های موجودات زنده طی آن نابود شدند. این واقعه دومین انقراض جمعی عظیم بود. پدیدۀ انقراض ‌جمعی دیگری نیز در دورۀ دِوُنیَن بالایی، ۳۶۵میلیون سال قبل، روی داد که دارای دو مرحله با فاصلۀ زمانی ۱میلیون سال بود و از نظر شدت، سومین انقراض جمعی بود. طی انقراض جمعی اخیر، گونه‌های دریایی به‌شدت آسیب دیدند. دیگر انقراض جمعی در دورۀ پرمین بالایی، ۲۵۱میلیون سال قبل، روی داد. شدیدترین حادثۀ انقراض ‌جمعی در دوره تریاس بالایی، ۲۰۵میلیون سال قبل، روی داد که طی آن، حدود ۷۶ درصد از گونه‌های موجودات زنده، خصوصاً موجودات دریایی، ازبین رفتند. در دورۀ کرتاسه بالایی، ۶۵میلیون سال قبل، حدود ۷۵ تا ۸۰ درصد از گونه‌های موجودات زنده، به‌ویژه دایناسورها، منقرض شدند. بسیاری از دانشمندان معتقدند که امروزه انسان‌ها از طریق شکار، تولید آلاینده‌ها و تخریب محیط‌های زندگی به ویژه در نقاط پرتمرکز تنوع زیستی مانند جنگل‌های حاره‌ای، مسبب بروز یک انقراض جمعی دیگر هستند. گونه‌های زیادی در این نواحی وجود دارند که حتی پیش از اینکه ما از وجود آن‌ها مطلع شویم، منقرض خواهند شد.