دانلود مقالات ISI درباره پروتز آلت تناسلی + ترجمه فارسی

کاشت پروتز آلت تناسلی penile prosthesis به روش جراحی در درمان ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ به کار می رود و در بیمارانی درنظر گرفته می شود که به درمان های دارویی پاسخ نداده اند یا در افرادی که ترجیح می دهند تا برای برطرف کردن مشکل خود یک راه حل دائمی را انتخاب می کنند. سازو کار عملکرد پروتز آلت: ایمپلنت آلت دستگاهی است که طی یک عمل جراحی از راه برش ایجاد شده در کیسه بیضه یا در پایین شکم، دقیقاً بالای آلت داخل آلت قرار داده می‌شود. پروتز آلت تناسلی در دو نوع بادی و غیربادی وجود دارد. دستگاه معمولاً با آب نمک (سالین) پر می‌شود و بیمار پمپی را که در کیسه بیضه قرار دارد، تحت کنترل دارد. هنگامی که بیمار پمپ را فشار می‌دهد، آب نمک از مخزن قرار گرفته کنار مثانه وارد خود پروتز واقع در داخل آلت می‌شود. دستگاه داخل آلت دو سیلندر دارد که درون سیلندرهای نعوظ جای می‌گیرد. هنگامی که این سیلندرها باد می‌شود و آب دستگاه را پر می‌کند، بیمار به نعوظ می‌رسد و آلت راست می‌شود. در پایان رابطه جنسی نیز بیمار می‌تواند باد پروتز را تخلیه کند. در حال حاضر دو نوع ایمپلنت آلت وجود دارد: 1- پروتزهای قابل بزرگ شدن یاinflatable 2- پروتزهای قابل انعطاف. اکثر بیماران، پروتزهای قابل بزرگ شدن را ترجیح می دهند چرا که این نوع پروتز بیشتر می تواند نعوظ طبیعی را ایجاد کند. ولی پروتزهای انعطاف پذیر هم می توانند نعوظ قابل قبولی را ایجاد کنند. مطالعات نشان دادند که میزان رضایت مندی در کاشت پروتز آلت در مقایسه با دیگر روش های درمان ناتوانی جنسی بالا می باشد (۹۲ تا ۱۰۰ درصد رضایت مندی در بیمار و ۹۱ تا ۹۵ درصد رضایت مندی در شریک جنسی بیمار). در مطالعه دیگری دیده شده که میزان نعوظ، انزال، ارگاسم (اوج لذت جنسی) و رضایت مندی کلی جنسی بیمار یکسال بعد از کاشت پروتز به طور قابل توجهی بالاتر بوده است. به طور کلی کاشت پروتز یک راه حل جذاب و موثر در افرادی است که به درمان های دارویی پاسخ نمی دهند. شواهد علمی کافی وجود دارد که به دلیل اثربخشی، ایمنی و رضایتمندی بالا، این روش درمانی را به افرادی که به درمان های کمتر تهاجمی پاسخ نمی دهند توصیه می کند. عوارض جانبی: هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست. عوارض احتمالی پروتز آلت نیز عبارت است از: 1- خونریزی غیرقابل کنترل بعد از جراحی که گاهی انجام دوباره عمل را ضروری می‌سازد. 2- عفونت 3- ایجاد بافت همبند جای زخم 4- تحلیل بافت اطراف ایمپلنت 5- ازکارافتادگی مکانیکی.