دانلود مقالات ISI درباره افیوژن پریکارد قلب، آب‌ آوردن آبشامه‌ی قلب + ترجمه فارسی

افیوژن پریکارد قلب یا آب‌ آوردن آبشامه‌ی قلب Pericardial effusion به تجمع غیرطبیعی مایع در داخل فضای پریکارد اشاره می‌کند. اکثر عوامل ایجاد کننده پریکاردیت می‌توانند باعث افیوژن پریکاردی شوند. قلب انسان توسط ساختاری کیسه‌ ای شکل و دو لایه موسوم به پریکارد احاطه شده است. در فضای میان این لایه‌ها، مقدار بسیار اندکی مایع وجود دارد. اما اگر پریکارد دچار بیماری شده یا صدمه ببیند، التهاب حاصل به افیوژن پریکارد (آب آوردن آبشامه‌ی قلب) منتهی می‌شود. ممکن است بدون التهاب نیز، مایع در اطراف قلب جمع شود. گاهی ممکن است افیوژن پریکارد در اثر انباشت خون پس‌ از انجام جراحی یا صدمه به وجود آید. وقتی مقدار این مایع بیشتر از گنجایش «کامل» پریکارد باشد، افیوژن پریکارد بر قلب فشار می‌آورد و سبب ضعیف شدن کار قلب می‌گردد. علل افیوژن پریکارد شامل هیپوتیروئیدی، شیلوپریکاردیوم (تجمع شیلوس (Chylous) در اثر صدمه به مجرای توراسیک) و هموپریکاردیوم (تجمع خون در فضای پریکاردی)، می‌گردند. هموپریکاردیوم در اکثر قریب به اتفاق موارد به ولیل ترومای مستقیم (صدمه به قفسه سینه، جایگذاری ضربان‌ساز قلبی، تداخلات کرونری، بیوپسی آندوکارد)، پارگی قلبی متعاقب انفارکتوس میوکارد، یا دیسکسیون آئورت راه یافته به فضای پریکاردی، ایجاد می‌گردد. نشانه‌ها: ممکن‌است مقدار زیادی مایع در پریکارد موجود باشد و بیمار شناسه‌و نشانه‌یی تجربه نکند به خصوص اگر مایع به آهستگی افزایش یافته باشد. در‌صورت بروز نشانه‌های افیوژن پریکارد،این نشانه‌ها به صورت زیر خواهند بود: 1- کوتاه شدن نفس یا دشواری در نفس کشیدن (تنگی نفس) 2- ناراحتی در وقت نفس کشیدن درحالت درازکش (ارتوپنه orthopnea) 3- درد قفسه‌ی‌سینه، معمولاً پشت استخوان جناغ‌ یا در‌سمت‌چپ قفسه‌ی‌سینه که وقتی نفس کشیده می‌شود غالباً بدتر می‌شود و وقتی بیمار می‌نشیند، به عکس درازکشیدن، بهتر می‌شود. 4- سرفه 5- تب خفیف 6- تندی تپش قلب. عوارض: درپریکارد مقدار محدودی مایع اضافی جای می‌گیرد بدون آنکه مشکلی ایجاد شود. لایه‌ی‌درونی پریکارد ازیک لایه‌ی منحصر به فرد یاخته تشکیل شده که به قلب می‌چسبد. لایه‌ی بیرونی ضخیم‌تر است و فقط کمی خاصیت کش‌سانی دارد. وقتی مقدار زیادی مایع در این فضا جمع می‌شود، پریکارد به درون و به سمت قلب اتساع می‌یابد. وقتی افیوژن پریکارد بر قلب فشارمی‌آورد، اتاق‌های پمپاژ‌کننده‌ی قلب دیگر به‌طور کامل پر نمی‌شوند و یک یاچند عدد از این اتاقک‌ها به‌طور ناقص روی هم می‌خوابند. این حالت را در‌اصطلاح تامپوناد tamponade می‌گویند که سبب ضعف گردش خون شده واکسیژن ناکافی به بدن می‌رساند. درصورت عدم‌درمان، تامپوناد مهلک است. روش های درمانی: اگر استفاده از داروهای ضدالتهاب سبب اصلاح مشکل نشد، اگر تامپوناد ایجاد شد یا اگر احتمال ایجاد تامپوناد موجود بود، احتمالاً کاردیولوژیست برای زهکشی مایع یا پیشگیری از انبار شدن مایع، یکی از روش‌های زیر را توصیه خواهد کرد: زهکشی مایع، جراحی قلب باز، چسباندن لایه‌ها به یکدیگر، برداشتن پریکارد.