دانلود مقالات ISI درباره پلی هیدروکسی آلکانوات ها + ترجمه فارسی

پلی هیدروکسی آلکانوات ها گونه ای از پلیمر های زیستی هستند که بعضی از میکروارگانیسم ها آن را بر اثر کمبود منابع مغذی (نیتروژن، فسفر و. . . ) و مقادیر اضافی کربن درون سیتوپلاسم خود ذخیره می کنند. پلی هیدروکسی بوتیرات شناخته شده ترین نوع بیوپلیمر از خانواده پلی هیدروکسی آلکانوات ها می باشد که به علت شکنندگی و مقاومت پایین در مقابل کشش و فشار جهت برخی از کاربرد ها مناسب نیست. پلی هیدروکسی آلکانوات ها یکی از انواع پلیمرهای زیست تخریب پذیر می باشند که به علت زیست تخریب پذیری و داشتن خواص مشابه با پلیمرها بسیار مورد توجه واقع شده اند. این بیو پلیمرها کاربردهای گسترده ای در صنعت، پزشکی و کشاورزی دارند. به علت هزینه بالای تولید پلی هیدروکسی آلکانوات ها در مقابله با پلیمرهای پتروشیمیایی، پژوهش های زیادی جهت کاهش هزینه تولید این بیوپلیمرها انجام شده است. یکی از این راهکارها افزایش بازده تولید پلی هیدروکسی آلکانوات ها با تنظیم مسیر متابولیکی تولید آنها با استفاده از مواد احیا کننده می باشد. پلی هیدروکسی آلکانوات، پلی استری از اسیدهای چرب است که به طور طبیعی توسط باکتری های متفاوتی به صورت گرانول های درون سلولی به عنوان مواد ذخیره ای انرژی یا کربن تولید می شود. نقش پلی هیدروکسی آلکانوات ها در فرایند تصفیه بیولوژیکی فاضلاب در شرایط دینامیک به عنوان یک متابولیت ثانویه شناخته شده است. هزینه تولید پلی هیدروکسی آلکانوات ها با تولید آنها در گیاهان تراریخته و کشت وسیع در زمینهای کشاورزی، به نحو قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد یافت. این موضوع باعث شد که شرکت مونسانتو در اواسط دهه ۹۰ میلادی امتیاز تولید پلی هیدروکسی آلکانوات ها را از شرکت ICI کسب نماید و به انتقال ژنهای باکتری به گیاه منداب بپردازد. مهیا کردن شرایط برای تجمع پلی هیدروکسی آلکانوات ها در پلاستید به جای سیتوسل، امکان برداشت محصول پلیمری را از برگ و دانه ایجاد کرد.