دانلود مقالات ISI درباره نشاسته مقاوم + ترجمه فارسی

نشاسته معمولی از زنجیره‌های درهم‌پیچیده مولکول‌های قند تشکیل‌شده است که به‌راحتی به مولکول‌های مجزای قند در روده شما تجزیه می‌شوند و سپس به‌سرعت جذب می‌شوند و اگر این قند سوزانده نشود به چربی تبدیل می‌شود. بیشتر کربوهیدرات‌های موجود در تغذیه، نشاسته هستند. همه‌ی نشاسته‌ای که می‌خوریم جذب نمی‌شود. گاهی بخش کوچکی از آن بدون تغییر و تحولی از سیستم گوارش رد می‌شود؛ به‌عبارتی دیگر نسبت به گوارش مقاوم است. این نوع نشاسته، نشاسته مقاوم به هضم نامیده می‌شود که شبیه فیبر محلول عمل می‌کند. مطالعات زیادی روی انسان‌ها نشان داده که نشاسته مقاوم به هضم می‌تواند فواید زیادی برای سلامتی داشته باشد که شامل بهبود حساسیت انسولینی، کاهش میزان قندخون، کاهش اشتها و فواید گوناگون برای گوارش می‌شود. در نشاسته مقاوم آن زنجیره‌های گلوکز دیگر در روده کوچک شما (یعنی جایی که غذا به‌طور عادی خرد می‌شود و مواد غذایی جذب می‌شوند) تجزیه نمی‌شود. معنی این حرف این است که جریان ورود گلوکز به خون شما به‌کندی صورت می‌گیرد، انسولین ناگهان بالا نمی‌رود و شما به مدت طولانی‌تر احساس سیری می‌کنید. خوردن نشاسته مقاوم می‌تواند برخی از تغییرات مضری را که خوردن گوشت قرمز می‌تواند برای روده داشته باشد کاهش دهد. چهار نوع نشاسته مقاوم به هضم وجود دارد: ۱ـ نوع یک که در غلات، دانه‌ها و بنشن یافت شده و در برابر گوارش مقاوم است زیرا با دیواره‌های فیبردار سلول ترکیب می‌شود. ۲ـ نوع دوم که در برخی غذاهای نشاسته‌ای یافت می‌شود مانند سیب‌زمینی خام و موزهای سبز و نارس. ۳ـ نوع سوم وقتی تشکیل می‌شود که غذاهای نشاسته‌داری چون سیب‌زمینی و برنج، پخته شده و سپس سرد می‌شوند. فرایند سرد شدن، برخی از نشاسته‌های قابل هضم را طی فرایندی به‌نام retrogradation به نشاسته‌های مقاوم به هضم تبدیل می‌نماید. ۴ـ نوع چهارم که ساخته‌ی دست بشر است و طی یک فرایند شیمیایی تولید می‌شود.