دانلود مقالات ISI درباره ریکتزیا + ترجمه فارسی

ریکتزیا Rickettsia سرده‌ای از باکتری های گرم منفی است. یکی از باکتریهای این سرده عامل بیماری تیفوس است. این گروه اصولاً باکتری داخل سلولی هستند. ریکتزیا تیره‌ای از میکروتاتوبیوت‌ها (راسته ریکتزیاله، خانواده ریکتزیاسه و طایفه ریکتزیه) است. این میکروب به‌وسیله شپش، کک، کنه و موش به انسان و سایر حیوانات مستقل می‌شود و بیماری‌های مختلفی تولید می‌کند. ریکتزیا موجود ذره‌بینی میله‌ای‌شکل است که مسکن عادی آن در یاخته های روده بندپایان است و بعضی از آنها برای پستانداران بیماری زا هستند. اندازه‌ آنها از باکتری ها کوچک‌تر و از ویروس‌ها بزرگ تر است. بسیاری از خواص فیزیولوژیک آنها شبیه باکتری ها است اما مانند ویروس‌ها اجباراً انگل درون یاخته‌ای هستند. نام ریکتزیا از نام هواردیکتس، آسیب شناس آمریکائی گرفته شده است. تشخیص آزمایشگاهی ریکتزیا: برای تشخیص قطعی، بافت های آلوده و خون بیمار مورد آزمایش قرار می گیرد. روش های تشخیص سرولوژیک از معمول ترین روش ها برای تشخیص عفونت ریکتزیایی است. براساس معیارهای کلینیکی، ایمونولوژیکی و ژنتیکی ریکتزیا‌ها را می‌توان به ۴ گروه تقسیم کرد: ریکتزیا‌ی تیفوسی، ریکتزیا‌ی تب دانه‌دار، ریکتزیا‌ی تیفوس اسکرابی و کوکسیلا. در جدول زیر اطلاعات مهم‌ترین اعضای این گروه‌ها ارائه شده است. احتمالاً مهم‌ترین خصوصیات ریکتزیا‌ها فعالیت همولیتیک آن‌هاست، که به دلیل فسفولیپاز A است که سریعاً سلول میزبان را تخریب می‌کند. این فعالیت سبب ایجاد اسید آراشیدونیک و لیزوفسفاتیدها را می‌نماید که می‌توانند توسط سلول میزبان به محصولات فعال فارماکولوژیکی نظیر پروستاگلاندین‌ها و لکوترین‌ها تبدیل شوند. به نظر می‌رسد فسفولیپاز A نقش مهمی در چرخة عفونت ریکتزیا‌ها و در پاتوژنز بیماری‌های ریکتزیا‌یی بازی می‌کند. ریکتزیا‌ها به روش تقسیم دوتایی تکثیر یافته و سیتوپلاسم سلول میزبان را پر می‌کنند. هم تیفوس اسکرابی و هم ریکتزیا‌ی تب دانه‌دار دنباله‌های اکتینی را تشکیل می‌دهند که عامل هل دادن آن‌ها از میان سیتوپلاسم سلول میزبان می‌شوند و مشابه لیستریا و شیگلا به کمک این رشته‌ها از بین سلول‌ها مستقیماً عبور می‌کنند.