دانلود مقالات ISI درباره برنامه ریزی تصادفی + ترجمه فارسی

برنامه ریزی تصادفی (به انگلیسی Stochastic programming) چارچوبی برای مدل بندی مسائل بهینه سازی فراهم می آورد که شامل اطلاعات غیر قطعی اند. از آنجایی که مسایل بهینه سازی قطعی با پارامترهای معلوم و معین فرموله می شوند، مسائل حقیقی روزمره تقریبا همواره شامل برخی اطلاعات نامعلوم و غیر قطعی اند. هدف برنامه ریزی تصادفی بطور صریح پیدا کردن یک تصمیم بهینه در مسائلی است که شامل اطلاعات غیر قطعی و تصادفی است. در اصل، تصادفی بودن مقابل قطعی بودن بوده، به این معنی است که برخی اطلاعات مساله، اتفاقی می باشد و برنامه ریز به این حقیقت اشاره می کند که قسمت های مختلف مساله به صورت برنامه های ریاضی خطی یا غیر خطی مدل بندی می شوند. روشهای برنامه ریزی تصادفی هنگامی مفید هستند که پارامترهای مسئله بهینه سازی طبیعتاً تصادفی یا احتمالی باشند. ایده اساسی مورد استفاده در همه روشهای بهینه سازی تصادفی تبدیل مسئله به یک مسئله قطعی معادل به گونه ای است که بتوان از روشهای برنامه ریزی ( قطعی ) خطی، غیر خطی، هندسی و پویا استفاده کرد. برنامه ریزی تصادفی یا احتمالی از حالاتی گفتگو می کند که برخی یا همه پارامترهای مسئله بهینه سازی به جای کمیتهای معین با متغیرهای تصادفی ) یا احتمالی ( بیان می شوند. روشهای برنامه ریزی تصادفی هنگامی مفید هستند که پارامترهای مسئله بهینه سازی طبیعتاً تصادفی یا احتمالی باشند. یکی از متداولترین رویکردهای حل مسائل احتمالی چند هدفه، برنامه ریزی مقید شده تصادفی است. بر اساس این رویکرد، یک مدل معادل قطعی برای مسئله احتمالی چند هدفه ارائه شده و سپس توسط یک مدل بهینه ساز حل می شود. به عنوان مثال ترکیب رویکرد برنامه ریزی مقید شده تصادفی و مدل معیار جهانی مدلی تحت عنوان معیار جهانی مقید شده تصادفی پیشنهاد می شود. مدل پیشنهادی قادر است تا یک مدل معادل قطعی برای مسئله احتمالی چند هدفه ارائه و سپس آن را بهینه سازی نماید. یکی از موضوعاتی که همواره مورد توجه برنامه ریزان سیستم های تولیدی بوده، تعیین تعداد بهینه نیروی انسانی با توجه به اهدافی همچون افزایش خروجی، کاهش هزینه دستمزد و کاهش زمان بیکاری غیر مجاز است. بنابراین برای تشریح مدل مثالی، یک مسئله احتمالی چند هدفه پیرامون تعیین تعداد نیروی انسانی بهینه در یک سیستم تولیدی کارگاهی تحت شرایط عدم قطعیت ارائه می شود. نتایج بهینه سازی این مسئله با استفاده از مدل پیشنهادی و مدل برنامه ریزی سازشی مقید شده تصادفی تحت شرایط یکسان بیانگر آن است که مدل پیشنهادی با وجود تعداد محدودیت ها و متغیرهای کمتر در مقایسه با مدل برنامه ریزی سازشی مقید شده تصادفی نتایج کاملا مشابهی را در تکرارهای کمتری ارائه می کند.