دانلود مقالات ISI درباره شبکه ی مش بی سیم + ترجمه فارسی

مفهوم شبکه ی مش بی سیم Wireless mesh network در سال ۱۹۸۰ و در آزمایشات نظامی مطرح شد و به‌صورت تجاری در سال ۱۹۹۰ دردسترس قرار گرفت. اما سخت افزار و طول موج رادیویی مورد نیاز در کنار هزینه و در دسترس بودن، عملا باعث شده است که این محصولات طی دو سال اخیر در اختیار کاربران قرار گیرد. شبکه‌ی مش، هر ایستگاه پایه را به‌عنوان یک گره در نظر می‌گیرد که به‌طور مداوم، اطلاعاتی در مورد شرایط شبکه با تمام گره‌های مجاور در کل مجموعه مبادله می‌کند. این روش به گره‌هایی که اطلاعاتی به بقیه نمی‌فرستند، اجازه می‌دهد از وضعیت گره‌های دیگر آگاه باشند. این اطلاعات ممکن است توسط یک زیرساخت ابری تأمین یا در فرم‌ور موجود در هر روتر گنجانده شود. یک شبکه مش بی‌سیم شامل تعدادی کاربر (کلاینت)، یک یا چند روتر برای جابه‌جایی اطلاعات و یک دروازه برای اتصال شبکه به اینترنت است. کاربران در این شبکه تنها به انسان‌ها اطلاق نمی‌شود، بلکه هر دستگاهی که قابلیت ارتباطی مورد نظر را داشته باشد، یک کاربر به حساب می‌آید. در واقع شبکه مش بی‌سیم یک گزینه مناسب برای اینترنت اشیا است. کاربردها: شبکه‌های مش برای سیستم‌های موبایل (سیار) یا تلفن (ثابت) به کار گرفته می‌شود. مش می‌تواند راه حلی متمایز باشد برای مواقع اضطراری در مواقعی که امکان ارتباطات مشکل است: در تونل‌ها، مکانهای حفر نفت که در آن امکان ورود کلیه افراد نیست و نیاز به ابزارهای کاربردی مثل شبکه ویدئوی بی‌سیمی است تا بدین شکل به کار به صورت زنده و بی‌درنگ با ماشین‌های زمان‌سنج و سرعت سنج عملیات را انجام داد.