Modelling the dynamic interactions between London's water and energy systems from an end-use perspective

شهرها تقاضای تقاضای سیستم های آب و انرژی هستند که بر منابع تأکید می کنند و تحت فشار رو به افزایش از اهداف کمبود و کاهش تغییرات اقلیمی قرار می گیرند. آنها در بسیاری از موارد در اجزای مختلف آنها پیوند دارند، مجموعه ای از آنها نامشخص است. در کشورهای صنعتی، مجتمع مسکونی نهایی مصرف آب شهری شهری شناخته شده است. با این حال، تأثیر وابستگی آب و انرژی پایدار به دینامیک شهری بررسی نشده است. در این کار، یک مدل جدید پویایی سیستم با نمایش صریح تعاملات آب و انرژی در استفاده از نهادهای مسکونی و تأثیر آنها بر تقاضا برای منابع توسعه یافته است. این مدل شامل یک سیاست کاهش دهنده تغییرات اقلیمی مبتنی بر مالیات بر کربن است که هدف آن دستیابی به اهداف کربن با کاهش تقاضای مصرف کننده از طریق قیمت است. همچنین برنامه ریزی منابع آب را با توجه به ظرفیت سیستم و افزایش عرضه پوشش می دهد. با استفاده از لندن به عنوان یک مطالعه مورد، ما نشان می دهیم که تعامل از تعامل های نهایی تاثیر عمده ای بر پیش بینی های مورد نیاز بخش بخش آب دارد. به طور خاص، تقاضای آب در آینده برای سرانه پایین تر است و نیاز به افزایش عرضه کمتر از برنامه ریزی شده بدون در نظر گرفتن تعاملات است. ما متوجه می شویم که کاهش کربن عمیق برق برای حفظ کیفیت قابل قبول زندگی در حالی که باقی مانده است در محدودیت های آب و گازهای گلخانه ای، ضروری است. نتایج مدل نشان می دهد که نیازمندی های مشخصی برای تعاملات آب و انرژی سطح پایدار در تحلیل سیاست وجود دارد. ابزار مدل سازی پایه ای برای این است که می تواند به متن هر کشور صنعتی تبدیل شود.