Self-concept and self-esteem in patients with chronic tic disorders: A systematic literature review

اختلالات مزمن مزمن، شرایطی هستند که به وسیله وجود موتور و / یا تومورهای صوتی به وجود می آیند و اغلب با مشکلات رفتاری همراه است. اختلالات مزمن مزمن ممکن است بر سطح عملکرد جوانان در حوزه های اجتماعی و خانوادگی تأثیر منفی داشته باشد و پیامدهای قابل توجهی بر خودکفایی آنها داشته باشد. ما یک بررسی ادبی سیستماتیک برای ارزیابی همبستگی بالینی هر دو مولفه خودآزمایی (خودپنداره، یعنی آنچه که بیماران در مورد خودشان و عزت نفس می اندیشند، یعنی چگونگی احساس خود درک خودشان) در بیماران مبتلا به مزمن مزمن اختلالات سطوح ادراک شده گزارش شده به طور گسترده ای در سراسر مطالعات، به طور نا مشخص به دلیل ناهمگونی روش شناسی ادبیات بررسی شده است. خودپنداره و اعتماد به نفس به نظر می رسد که بیشتر به وجود بیماری های مشترک روانپزشکی (به ویژه اختلال وسواسی-اجباری، اختلال توجه و اختلال بیش فعالی و اختلالات اضطرابی) نسبت به شدت تکرار است. رابطه ضعیف همسالان، مشکلات اجتماعی و مشکلات مربوط به پذیرش والدین به عنوان عوامل خطر بیشتری برای خودکفایی کم شناخته شده است. در نهایت، مطالعات مورد بررسی ارتباطی بین خودپنداره و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اختلالات مزمن مزمن همراه با نقش محافظتی سازگاری اجتماعی خوب نشان داد. بنابراین این اطلاعات می تواند به درمان پزشکان در انتخاب مداخلات درمانی مناسب برای این بیمار کمک کند، از جمله تکنیک های مدیریت رفتاری که می توانند خودتکامل و عزت نفس را از طریق افزایش خودکارآمدی بهبود بخشند.