Reconfigurable swarm robots produce self-assembling and self-repairing organisms

ربات های قابل تنظیم باید برای تبدیل شدن به یک عامل حیاتی در توسعه نظری و استفاده عملی از رباتیک قرار گیرند. مشکل اصلی در این زمینه علمی انتقال اطلاعات دائمی بین یک توده و موجودات آن و بالعکس است. برای این منظور، چارچوبی نظری پایه ای ارائه می کنیم که متشکل از همکاری بین دو حالت است. ما چارچوب پیشنهادی ما را با ساخت 100 میکروروبوت همراه از سه نوع مختلف که فرآیندهای خودکارشناسی و خودسازی را آغاز می کنند، ارزیابی می کنیم. تصمیم خودمختاری به خود ارضایی به یک ارگانیزم عمدتا از ضرورت غلبه بر شرایط محیطی انسداد موجود، از جمله رمپ ها یا شکاف ها. دوگانگی روش شناختی که ما برای ارزیابی مفهوم خود انتخاب کردیم، موازی رویکردی مبتنی بر شناخت توزیع شده و روش تکاملی است که عمدتا بر اساس ژنوم های مصنوعی و تکثیر است. در این مقاله، این دو رویکرد متفاوت را در دو چالش بزرگ متفاوتی ارزیابی می کنیم و نتایج اصلی را ارائه می دهیم.