Changes to the mechanical properties of the glenohumeral capsule during anterior dislocation

مفصل گلنوهومرزه اغلب مفصل اصلی در بدن است و بی ثباتی ناشی از تغییر شکل دائمی کپسول گلنوموره یک آسیب شناسی رایج است. تغییرات متناظر در خواص مکانیکی ممکن است برای موقعیت ایده آل و گستردگی اشعه، که یک روش بالینی رایج برای تعمیر کپسول است، داشته باشد. بنابراین هدف این مطالعه، تعیین خواص مکانیکی چهار ناحیه کپسول گلنوهومرال پس از انقباض قدامی و مقایسه خواص با کپسول گلنوهومرال طبیعی بود. شش شانه ی مرطوب یخ زده در جهت قدام با مفصل در موقعیت بدبین با استفاده از یک سیستم تست روباتیک جابجا شد. پس از جابجایی، آزمایشات مکانیکی بر روی کپسول گلنوهومرال آسیب دیده با بارگذاری نمونه های بافت در تنش و برش انجام شد. برای شبیه سازی آزمایشات و به دست آوردن ضریب مواد برای هر نمونه بافت، یک روش بهینه سازی عنصر محدود عددی معکوس استفاده شد. سپس منحنی های کشش کششی کوشی برای نشان دادن پاسخ مکانیکی هر نمونه بافت به شرایط بارگیری نظری ایجاد شد. بر اساس مقایسه های چندگانه (میانگین ضرایب مواد، میانگین منحنی کشش استرس برای هر منطقه و ضرایب منحنی متوسط) بین نمونه های بافت عادی و آسیب دیده، خواص مکانیکی نمونه های بافت آسیب دیده از مناطق چندگانه پایین تر از بافت طبیعی در تنش، اما نه در برش. این یافته نشان می دهد که جابجایی قدام عمدتا تحت تاثیر رفتار کششی کپسول گلنوموره به جای رفتار برشی قرار دارد و این پدیده می تواند ناشی از تغییر شکل پلاستیک ماتریکس، چرخش فیبر کلاژن دائمی و / یا شکست فیبر کلاژن باشد. این نتایج نشان می دهد که پلاکت ها و بخیه ها ممکن است برای بازگشت ثبات به شانه پس از جابجایی در همه افراد کافی نباشد. بنابراین، جراحان ممکن است نیاز به انجام یک روش است که خود بافت را تقویت و یا تقویت می کند، مانند بازسازی یا تقویت، برای بهبود روش های تعمیر.