Stress distribution and consolidation in cartilage constituents is influenced by cyclic loading and osteoarthritic degeneration

درک مکانیسم های پشتیبانی بار در غضروف، با مدل های محاسباتی که بهتر از زیر ساخت های بافت تقلید می کنند، تکامل یافته است. مدل های تخریب پذیر فیبریل می توانند رفتار غضروفی را در شرایط مختلف آزمایش بازتولید کنند و می توانند برای مدل سازی آنیزوتراپی بافتی و نیز ارزیابی استرس و پراکندگی فشار بر اجزای بافت استفاده شوند. هدف از این مطالعه بررسی توزیع استرس در فاز جامد فیبریلر و غیر فیبریلر و فشار در فاز مایع غضروف در مدل های محوری ترکیبی از مفصل سالم و استئو آرتریت است. خواص مواد بر مبنای مقادیر ادبیات، به اجزای فیبریلار و پوزولاستیک مناطق غضروف و غضروفی کمپلکس و زیرچاندروایی اختصاص یافته است. یک بار چرخه ای نشان دهنده پیاده روی برای 25 سیکل بود. تماس با تنش در فاز جامد فیبریلر و غیر فیبریلر، کمتر از 1٪ نیروی تماس را پشتیبانی می کند و فقط با حداقل سیکل بار افزایش می یابد. تخلیه پروتوژولیک شبیه شده باعث افزایش تنش در فیبرهای کلاژنی شعاعی و مماسی شد، در حالی که فیبریلاسیون فیبرهای مماس باعث افزایش استرس فشاری در مولفه غیر فیبریلر و استرس کششی در فیبرهای شعاعی شد. با این حال هیچ تاثیری روی فشار مایع نداشت. به نظر می رسد که اسکلروز زیر غشایی بیشترین اثر را داشته باشد، که منجر به افزایش فشار مایع، عدم استحکام فشاری غیر فیبریلر، استرس فیبری مماسی و غلظت بیشتر غضروف می شود. سفتی استخوان ساب کانندر ممکن است نقش مهمی در آبشار دژنراتیو داشته باشد و ممکن است بر روند درمان و بازسازی بافت تاثیر بگذارد.