Infants' ability to respond to depth from the retinal size of human faces: Comparing monocular and binocular preferential-looking

برای بررسی حساسیت به نشانه های عمقی تصویر در نوزادان جوان (4 و 5 ماهگی)، ما ترجیح مونوکلار و دوقطبی را با یک صفحه نمایش مقایسه کردیم که دو چهره به طور مساوی ارائه می شد و یکی بزرگتر از دیگری بود، تصویر عمق از اندازه چهره های انسانی. از آنجایی که چهره های انسانی کمی در اندازه اند، ارتباط بین اندازه شبکیه و فاصله می تواند اطلاعات عمق را فراهم کند. به عنوان یک نتیجه، بزرگسالان یک چهره بزرگتر را در مقایسه با کوچکتر می بینند. اگر چه اطلاعات دوقطبی برای عمق اطلاعاتی را ارائه می داد که چهره های ما در صفحه نمایش ما برابر با فاصله بود، در زیر مشاهده تک سلولی، چنین اطلاعاتی ارائه نشد. در عوض، اندازه چهره ها نشان می دهد که یکی از آنها نزدیکتر از دیگری است. نوزادان شناخته شده اند که در اشیا ظاهری نزدیک تر نگاه می کنند. بنابراین، ما فرض کردیم که نوزادان در یک حلقه بزرگتر در مونوکلری بیشتر از حالت دوقطبی هستند اگر عمق را از اندازه چهره های انسان درک کنند. از آنجا که این دو نمایش در دو حالت یکسان بودند، هر گونه تفاوت در رفتار نگاه بین بین دوچشمی و مونوکلور مشاهده حساسیت به اطلاعات عمق نشان داد. نتایج نشان داد که نوزادان 5 ماهه در صورت موتوکور، در مقایسه با شرایط دوقطبی که در هنگام نمایش استاتیک ارائه می شود، چهره بزرگتر، به نظر می رسد نزدیک تر است. علاوه بر این، هنگامی که با یک صفحه نمایش پویا ارائه شد، نوزادان 4 ماهه نسبت به شرایط دوقطبی، شرایط ترجیحی دقیق تر را در شرایط تکمیلی نشان دادند. این مورد زمانی بود که چهره ها تغییری یافتند. این نتایج نشان می دهد که حتی نوزادان 4 ماهه به اطلاعات عمق از یک نشانه عمقی پاسخ می دهند که ممکن است نیاز به یادگیری، اندازه صورت داشته باشد.