Bias and learning in temporal binding: Intervals between actions and outcomes are compressed by prior bias

به طور مداوم نشان داده شده است که عوامل فواصل بین اعمال و نتایج خود را به عنوان فشرده در زمان قضاوت می کنند، تأثیری که به عنوان قید عمدی مطرح می شود. در این مقاله، ما بررسی کردیم که آیا این اثر ناشی از داوطلبان پیش شرط پیش فرض در مورد زمان بندی عواقب اقدامات آنها است یا اینکه به دلیل یادگیری در جلسه تجربی اتفاق می افتد. داوطلبان برآوردهای زمانی را از فاصله زمانی بین عمل و هدف شروع (شرایط عمل) یا بین دو رویداد (شرایط بدون عمل) انجام دادند. نتایج ما نشان می دهد که تخمین های زمانی در هر یک از هر بلوک آزمایش در هر دو شرایط کوتاه تر می شوند. علاوه بر این، ما دریافتیم که ناظران فواصل زمانی بین عمل و نتایج را حتی در محاکمات بسیار زودهنگام هر بلوک نیز کوتاه تر می دانند. برای تعیین میزان قضاوت های زمانی در بلوک های آزمایشی، توابع نمایشی به قضاوت های موقتی شرکت کنندگان متصل شدند. پارامترهای مطرح شده نشان می دهد که ناظران دارای تعصبات پیشین متفاوت با فاصله زمانی بین رویدادهایی بودند که درگیر آن بودند. این یافته ها نشان می دهد که تعصب قبلی ممکن است نقش مهمی در این اثر بازی کند تا فرایندهای یادگیری نوع کالیبراسیون.