A generalized view of self-citation: Direct, co-author, collaborative, and coercive induced self-citation

پدیده خودنویسی می تواند در بسیاری از اشکال مختلف، از جمله خود مستقل، مستقل، همکاری کننده و همسو با الزامات قانونی ارائه شود. همچنین می تواند به نقل از دانشمندان تک، گروه های دانشمندان، مجلات و موسسات مربوط باشد. این مقاله برخی مطالعات موردی از اقدامات خودمحکومت را بیان می کند. همچنین در مورد انواع مختلف خودنویسی بحث می کند. خود ارجاع به طور پیش فرض لزوما نامناسب نیست. در حقیقت، معمولا کاملا مناسب است اما اغلب لازم است. برعکس، اقدامات خودنویسانه نامناسب ممکن است بسیار گمراه کننده باشد و ممکن است ادبیات علمی را تحریف کند. خودبخشی ناشی از اعمال قهرآمیز سخت ترین کشف است. خود ارضایی ناشی از قهرمانانه ممکن است به طور مستقیم از بازنگری مقالات اتفاق بیفتد، بلکه به صورت غیرمستقیم از بازرسان کمک های مالی، مشاوران علمی که دستورالعمل تحقیق را هدایت می کنند، و رهبران آژانس های تأمین مالی که ممکن است هزینه های غیرمستقیم زیادی را در زمینه های تحقیقاتی حفظ کنند، میراث خود ارجاع نامناسب می تواند تنها نشانگر جایگزینی باشد که ممکن است تحریفات زیادی از ساختار علمی برای انطباق با نظرات و تعصبات خاص داشته باشد. خودباوری نامناسب در نهایت بر معیارهای تاثیر تاثیر می گذارد. معیارهای تأثیرات مختلف به اندازه ای که می توانند از طریق شیوه های خودنویسی به کار روند. شاخص های استنادی که بیشتر در مورد بازی به دست آمده اند در دسترس هستند و باید بیشتر مورد استفاده قرار گیرند. ما به مطالعات تجربی بیشتری نیاز داریم تا تأثیر انواع مختلف خودنویسیت نامناسب را بررسی کنیم و اثربخشی مداخلات را برای محدود کردن آنها بررسی کنیم.