Satisficing and maximizing consumers in a monopolistic screening model

ما یک مدل ساده را بررسی می کنیم که انحصارطلبی یک ویژگی چند ویژگی را تامین می کند و نمی داند که آیا مصرف کننده یک حداکثر سازی ابزار مورد انتظار است یا یک نوع محدودیت منطقی که به دنبال اکتشافی رضایتبخش پیشنهاد شده توسط هربرت سیمون است. ما متوجه می شویم که مگر اینکه احتمال مصرف کاملا منطقی به اندازه کافی بالا باشد، این واقعیت که مصرف کنندگان محدود و منطقی هرگز با مبادله های نامناسب رضایتبخش نیستند، به این معنی است که او هرگز با یک جایگزین که به طور بالقوه بهتر از سطوح امیدواری او نیست، پایان می یابد.