Resilience scientists as change-makers-Growing the middle ground between science and advocacy?

از زمان آغاز قرن بیستم، درک رابطه بین علم و سیاست گذاری به طور قابل ملاحظهای از آن چیزی است که حوزه علم حقیقی را به علت تقسیم علم به حوزه سیاست، تکمیل با ارزش ها و نظرات متضاد. دانشمندان انعطاف پذیر به تازگی در این بحث وارد شده اند، اما یک رویکرد منسجم به تغییرات نهادی هدفمند، با وجود مفاهیم اصلی نظری که بر مقیاس و مناسب بودن موسسات حکومتی برای سیستم های پیچیده اجتماعی-اکولوژیکی تمرکز دارند، بی توجهی می شود. در حالی که مناسب بودن علم ارزش گذار در تمام زمینه های علمی بسیار مورد تحسین قرار گرفته است، در این مقاله استدلال می کند که بیان یک موضع منسجم ارتباط ویژه ای را برای دانشمندان انعطاف پذیر و دیگران که از یک چارچوب نظری استفاده می کنند، به عنوان حفاظت از اکوسیستم و گونه، حفاظت، مشارکت و فرآیندهای حکومت مشارکتی. با توجه به چالش های ناشی از رابطۀ علمی-سیاست و مجموعه ای از رویکردهای انعطاف پذیری، دانشمندان می توانند در پاسخ به این چالش ها، به دنبال بازتاب و بحث در درون جامعه علمی انعطاف پذیری در مورد نقش خود در رشد روح میانی علم و سیاست و انجام علم در فضای هیبریدی.