Reason without much language

زبان بیش از یک سیستم استفاده شده برای ارتباطات بین فردی است. تظاهرات زبانی می تواند بخشی از استدلال در دیگر حوزه های شناختی را تشکیل دهد. با این حال مشخص نیست که آیا نقش زبان در حوزه های غیر کلامی ضروری است یا اینکه آیا آن یک منبع اختیاری است که در شرایط پردازش درخواست شده یا بسیار عمدی مورد استخدام قرار می گیرد. نقش احتمالی زبان در طبقه بندی، اعتقاد، استدلال، محاسبه و ادغام متقابل دامنه ها، همراه با منابع مختلف شواهدی است که می تواند بحث های مربوط به روابط زبان را مد نظر قرار دهد. شواهد از روانشناسی مقایسه ای و توسعه، همراه با آن از علم اعصاب و «اختلال زبان مجازی» (سایه کلامی) نشان می دهد که منابع زبانی کم یا غیبی می توانند عملکرد در حوزه های غیر کلامی را مختل کنند. به همین ترتیب، نتایج برخی تحقیقات افراد مبتلا به اختلالات رشد یا پیشرفت تحصیلی نشان می دهد که ارتباط با اختلالات شناختی وسیع تر است. با این حال، شواهد قابل توجه و رو به رشد از سراسر زمینه های آزمایشی نشان دهنده استقلال بین زبان و استدلال وجود دارد. استدلال باقیمانده در مواجهه با آفتاب شدید، همراه با اظهارات احتمالی به شواهدی از آگاهی از زبان آهسته و بحث های اندیشیده می شود.