Influence of intrinsic permeability of reservoir rocks on gas recovery from hydrate deposits via a combined depressurization and thermal stimulation approach

نفوذ پذیری مخزن یک عامل کنترل کننده حیاتی برای بهره برداری موفق از منابع هیدرات گاز غیر متعارف است که ذخایر گاز طبیعی وسیع و پتانسیل انرژی قابل توجهی را نشان می دهد. شبیه سازی و تجزیه و تحلیل عددی ابزار ضروری برای پیش بینی و ارزیابی بازیابی گاز طبیعی از رسوبات هیدرات است. در این مطالعه، یک مدل محوری دو بعدی، برای بررسی اثر نفوذپذیری ذاتی سنگهای مخزن بر ویژگی های تجزیه هیدرات بوجود آمده توسط روش کم فشار و روش تحریک حرارتی، طراحی و تأیید شد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که میانگین تولید گاز از هیدرات ها می تواند افزایش یابد، زمانی که تحرک حرارتی به طور همزمان در فشار تولید مشابه اعمال می شود، اما افزایش نفوذ پذیری مخزن ضعیف تر می شود. کاهش فشار آهسته از چاه های تولید گاز به هسته های با نفوذ پذیری کم تحرک آشکار می شود و تحرک حرارتی از بین می رود. با این حال، کاهش فشار می تواند نقش تعیین کننده ای را برای جداسازی هیدرات در هسته های پر نفوذی داشته باشد که برای انتشار کاهش فشار مفید است. افزایش نفوذ پذیری باعث تغییر شکل مشخصی از انحلال هیدرات شعاعی تحت هدایت حرارتی به تفکیک یکنواخت تعیین شده توسط فشار ایجاد می کند. تا حدودی افزایش نفوذپذیری، تولید گاز را افزایش می دهد، اما آستانه ای فراتر از این است که این اثر بیشتر احساس نمی شود زیرا مصرف بیش از حد حرارت معقول باعث محدود شدن بیشتر هیدرات ها می شود. اگر چه عدم قطعیت زیادی در فرایند تجزیه هیدرات در رسانه های متخلخل وجود دارد، شبیه سازی عددی می تواند اطلاعات مفید برای ارزیابی امکان سنجی روش برای بازیابی گاز از مخازن هیدرات گاز را فراهم کند.