Justice and Neurodevelopmental Disability: Moral-Political Philosophies, Policies, and Their Outcomes

ناتوانیهای عصبی مانند فلج مغزی و اوتیسم، جمعیتی را که به دوغ آسیب پذیر است، لمس می کند. افراد مبتلا به ناتوانی در توسعه عضلانی شرایطی دارند که به شناخت، ارتباطات، تحرک و یا تعاملات اجتماعی آنها لطمه می زند و همچنین به دیگران متکی هستند تا از طرف آنها تصمیم گیری کنند. بر این اساس، این کودکان، همانطور که در سایر مشاغل این موضوع خاص توضیح داده شده، به ویژه از شرایط نظام مند (به عنوان مثال، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی) رنج می برند که از دسترسی به کیفیت و مراقبت های بهداشتی و خدمات اجتماعی و همچنین فرصت های اقتصادی. در این مقاله، ما دو دیدگاه متفاوت در مورد اصل عدالت (عدالت به عنوان برابری و عدالت به عنوان منصفانه) بیان می کنیم. سپس ما رویکردهای سیاستگذاری و نتایج کلی 3 کشور (سوئد، ایالات متحده آمریکا و انگلیس) را بررسی می کنیم که جهت گیری های گوناگونی را در جهت سیاست های خود انتخاب کرده اند. رویکرد هدفمند انگلستان در زمینه ناتوانی در توسعه عصبی، به نظر می رسد نتایج جالبی ایجاد کند در حالی که رویکرد به طور کلی سوئدی بدون صلاحیت نیست، اگر چه شاید برای سایر کشورها سخت باشد. با توجه به شکاف های دانش، نیازی به مقایسه روش های سیاست های مختلف در زمینه ناتوانی در توسعه عصبی و پیامدهای واقعی آن در زندگی افراد و خانواده هایشان است.